AUSTRALIE 2008/2009

aus 08-09aanhefcomp3

____________________________________________________________________________________

Queensland De Sunshine State heeft een subtropisch tot tropisch klimaat. aus 08-09qantas-02Vooral in de winter is het er vanwege de aangename temperatuur en de lage luchtvochtigheid goed toeven. Het is wat minder leuk om in onze zomer weg te gaan, maar wil je daar wat rondreizen dan moet je dat doen voordat het regenseizoen (december tot ongeveer april) aanbreekt. Vooral in het noorden kan het er af en toe heftig te keer gaan. De grote trekpleister is het Great Barrier Reef. Verder zijn er kilometerslange goudgele zandstranden. De eenzame punt, Cape York Peninsula, heeft een vrijwel nog ongerepte natuur. We zijn benieuwd, hebben er zin in en hopen bij tijd en wijle jullie weer wat te laten weten hoe het ons vergaat.

____________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________________________

Onze trip

ADELAIDE NAAR QUEENSLAND

aus 08-09 janensj.XLZonder enige vertraging landen we op dinsdag 19 augustus om 8.00 uur’s morgens in Adelaide. Het is hier momenteel nog winter. We hebben er qua kleding al wat rekening mee gehouden, maar als we buiten staan te wachten bij een temperatuur van 8 gr C. valt het toch wel tegen.Was het thuis geen 22 gr C. toen we vertrokken? Volgens Jan en Annie, die ons van het vliegveld halen, is het in de bijna vijftig jaar dat zij hier nu wonen nog nooit zo koud geweest. Na het gebruikelijke ritueel van de auto halen bij de National Storage en wegbrengen voor een servicebeurt naar de Toyota garage, boodschappen halen en de auto inpakken gaan we zondag ochtend 24 augustus van start.

We hebben nog even zitten dubben via welke weg we naar Queensland zullen gaan rijden. Door het centrum over Alice Springs, of over de dirt road de Birdsville Track, of over Hay door het oosten. We kiezen voor de laatste optie. De route over Alice Springs hebben we al een keer gereden en de Birdsville Track hebben ze ons afgeraden omdat het daar te nat zou zijn. Het is prachtig weer, de zon schijnt en ongeveer 15 gr C. We rijden in oostelijke richting. Aan de natuur is te zien dat het voorjaar wordt. Hier en daar bloeien reeds de brem en mimosa. Het is een prachtige weg tussen de wijnvelden door en aus 08-09 druivrankXLdoet denken aan een stukje Frankrijk. Het landschap gaat over in akkerbouw en plotseling wanen we ons in onze eigen provincie: bloeiende koolzaadvelden!!!! Bij Wellington gaan we met het pontje de Murray River over en rijden we de staat Victoria binnen. Via Tooleybuc, waar ergens de staatsgrens moet zijn van New South Wales rijden we naar Balranald en vervolgens over de Sturt HWY naar Hay. Vanaf hier draaien we de weg op naar het noord oosten. De dagen dat we nu onderweg zijn is het, zoals gewoonlijk buiten de grote steden om, zeer rustig op de weg. Vanaf Hillston rijden we in noordelijke richting naar Cobar. We zijn nu echt in de outback beland. Geen mens of huis te bekennen. Af en toe een aanwijsbord naar een homestead, ver van de bewoonde wereld.

aus 08-09 abtekXLEven voor Bourke draaien we een dirt road op naar Mt. Gunderbooka, waar rotstekeningen te zien zijn gemaakt door aboriginals. De rit is 20 km de bush in en daarna nog een korte wandeling. Vanaf een ijzeren plateau kunnen we de tekeningen bekijken. We gaan verder naar het noorden de outback in. Dor droog landschap om ons heen en hier en daar “grazen” een aantal koeien of schapen. Geen idee wat ze eten want er is geen grasspriet te zien. In het gebied waar we door rijden zijn veel cattle stations, met duizenden koeien en vele honderden hectaren land. Bij Barringun verlaten we de staat New South Wales en rijden Queensland binnen. In Cunnamulla waar we tanken is het druk bij de pomp. Waarschijnlijk omdat het hier niet zo duur is(tenminste voor Australische begrippen) en de pompen zijn schaars op deze route. De prijs van de dieselolie is AUSD 1,67 per liter. (1 AUSD is 0,60 Euro cent). Tot nu toe hebben we over het algemeen wel leuke campings gehad, maar in Charleville krijgen we vanwege de drukte een plek tussen de campingkeuken en het toiletgebouw . Er zijn namelijk veel “grey nomads” met hun caravan onderweg die in het zonnige noorden zoals Queensland of The Nothern Territory hebben overwinterd.Veelal zijn het mensen uit de zuidelijke staten die nu weer naar huis gaan.

Winton is de plaats waar het beroemde Australische lied Waltzing Mathilde is ontstaan. In 1895 schreef Banjo Paterson het lied op Dagworth Station een ranch vlakbij Winton. Het gebeurde steeds vaker dat schapen gestolen werden omdat de boerenknechten die tijdelijk aangesteld werden, niet langer te eten kregen en zelf voor hun kostje moesten zorgen. Banjo hoorde het verhaal van zo’n man die een schaap had gestolen. Om uit handen van de politie te blijven sprong de man in een waterpoel en verdronk. Paterson besloot dit tragische verhaal op papier te zetten. aus 08-09 wintonXL Terwijl hij aan het schrijven was hoorde hij de dochter van de eigenaar van Dagworth Station een oud Schots liedje neurien.Hij gebruikte deze melodie bij zijn gedicht en zo ontstond het beroemde lied. In de hoofdstraat staat het standbeeld van Banjo Paterson.

aus 08-09 qantasXLWinton is eigenlijk de geboorteplaats van Qantas (Queensland And Northern Territory Air Services) Ze verhuisden echter al snel naar Longreach, waar we het Qantas Foundation Memorial Museum bezoeken. Er zijn foto’s, brieven, en een videofilm. Het geeft een beeld van de geschiedenis van de luchtvaartmaatschappij. Buiten staan nog een paar vliegtuigen uit de beginperiode.

In 1867 werd in Cloncurry een rijke koperader gevonden. The Curry was destijds de grootste koperproducent van het Britse imperium. De vraag naar koper nam af en tegenwoordig is het houden van rundvee de belangrijkste bron van inkomsten in het gebied. Bij het informatiecentrum zijn oude landbouwwerktuigen en gereedschap e.d. uit de tijd dat er koper werd gedolven tentoongesteld. Een belangrijk jaar voor Cloncurry was 1928. Toen werd door John Flynn de Royal Flying Docters (RFDS) op poten gezet.

aus 08-09 mountisaXL Mount Isa, North West Queensland, waar we een paar dagen verblijven, is een van de grootste “steden” ter wereld met een omtrek van 41000 vierkante km – overeenkomend in grootte met Zwitserland, het heeft een populatie van 24000 en wordt beschreven als een oase in de outback. De bestaansgrond van Mount Isa zijn de mineralen die in de omgeving gewonnen worden, zoals lood, koper, zink en zilver. Het is vandaag 1 september en na een bezoek aan het postkantoor en het Visitor Centre gaan we de stad in. In Mount Isa is het Royal Flying Doctor Service Visitor Centre. Aan de hand van foto’s en een videofilm kun je zien hoe er toen en nu gewerkt wordt door de RFDS. Eens in de drie a vier weken vliegen een arts en een verpleegster naar een boerderij en kunnen de mensen uit de omgeving op “artsenbezoek”gaan. Verder vliegen ze uit bij noodgevallen, niet alleen naar veebedrijven, maar ook naar mensen die onderweg medische hulp nodig hebben. aus 08-09 mtisaXL Aan de Fourth Avenue staat nog een overgebleven tenthouse. Het is een hut van tentdoek met een ijzeren dak. Tussen 1932 en 1950 werden ruim 170 van deze huizen neergezet als tijdelijke huisvesting voor de mijnwerkers. Arilla Paper is een samenwerking van aboriginal vrouwen. Ze maken handmatig papier van locale planten zoals grassen en bladeren. De aboriginal dame in de winkel vertelt enthousiast hoe de procede in z’n werk gaat. Het is een beetje moeilijk om iets leuks uit te zoeken dat we mee kunnen nemen, want het papier is nogal broos. Een klein boekje lijkt ons het beste, is een beetje steviger. We gaan terug naar de camping, want we zijn weer eens bezig om alles op een dag te doen. Vannacht lekker slapen, morgen is er weer een dag.

____________________________________________________________________________________

MT.ISA NAAR CAIRNS

aus 08-09 vlaktelawnhXL Mt. Isa telt 50 regendagen per jaar. Als we vertrekken lijkt het erop dat we daarvan een dag meepakken; het regent!! We rijden naar het westen en buigen na 100 km in noordelijke richting. Het is een soort B weg en erg oneffen. Kangoeroes drinken het water uit de plassen die op de weg staan. Na 60 km gaat de weg over in dirt-road. Onze eindbestemming vandaag is Adels Grove, 10 km ten oosten van Boodjamulla (Lawn Hill) National Park. In het zuiden van het park ligt, als geregistreerd Wereld Erfgoed, Riversleigh Fossil Field. De entree is mooi opgezet met veel informatie. Er zijn fossielen gevonden van meer dan 25 miljoen jaar oud. Het is inmiddels droog en erg warm als we de korte wandelroute langs een aantal fossielen lopen. Vanaf een heuvel hebben we een mooi uitzicht over de wijdse vlakte.

aus 08-09 bamboeXL Het terrein van Adels Grove is 30 hectare groot. In 1904 was het een Miners Homestead. In de omgeving wordt nog zilver, lood en zink gewonnen. In 1930 werd Adels Grove gekocht door Albert de Lestang, een Franse botanicus, die zich bezig hield met het kweken van tropische fruitbomen en planten. Langs de rivier staan een aantal hoge bamboestruiken, een orleander en verderop een aantal bomen met citrusvruchten. Iedereen staat onder de bomen waar je ’s morgens wakker wordt van het gefluit en gesjilp van de vogels. aus 08-09 gorgelawnhXL In het Nat. Park zijn wandeltracks uitgezet langs de Lawn Hill Gorge, die gevormd is door de Lawn Hill Creek welke gevoed wordt door talrijke zoetwaterbronnen van het limesteen plateau in het westen. Het eerste gedeelte van de track langs de gorge lopen we onder de palmbomen. Daarna is het open veld tot aan de top van het rotsplateau, vanwaar we een mooi uitzicht hebben op de gorge. Diep beneden ons peddelen mensen in kano’s de rivier af. Na de lunch plakken we er nog een korte route aanvast. Aan het eind bij de Lower Gorge zien we nog een zoetwaterkrokodil, niet gevaarlijk wordt er beweerd.

aus 08-09 kanolawnhXLVandaag bekijken we de gorge vanuit een kano. Het is nog vroeg en heerlijk rustig op het water. Bij een waterval (letje) moet de kano uit het water en 30 mtr. verderop gaat de tocht weer verder. Voorzichtig maken we een aantal foto’s van de omgeving. Als we teruggaan is het al wat drukker en warmer geworden. Wij luieren de rest van de dag onder de bomen van Adels Grove.Morgen vertrekken we weer.
aus 08-09 apostelbXL Na 90 km dirtroad komen we bij Gregory Downs weer op het asfalt. De weg is echter af en toe niet breder dan een fietspad. Bij Burke and Wills Roadhouse stoppen we voor een kop koffie. Een chauffeurscafe waar de jaren zestig muziek uit de luidsprekers schalt. Buiten kwetteren vogels in de bomen. Het zijn Apostelbirds, die dicht tegen elkaar aangedrukt op een tak zitten.
Onderweg naar Normanton duiken opeens de termietenheuvels weer op.Honderden! Tussen de heuvels staan bomen in bloei met gele bloemen, die mooi afsteken tegen de blauwe lucht. aus 08-09 sunsetkarXL In Normanton staat een paarse pub en er is een camping met een heerlijk zwembad, vanwege de hitte aangename belangrijke dingen. We treffen er onze buren van de camping in Mt.Isa en in Adels Grove zagen we ze ook weer. Zij reizen morgen af naar Georgetown, wij maken nog even een zijsprongetje naar Karumba, een vissersdorp dat aan de Golf van Carpentia ligt. Er worden garnalen, barramundi en krabben gevangen. Het is 7 september, 10 uur ’s morgens en inmiddels 28 gr.C.als we het dorp binnenrijden. Een duik in zee zou erg verfrissend zijn. Helaas, waarschuwingsborden geven in het Engels, Duits en Japans aan dat zwemmen in zee te gevaarlijk is vanwege de aanwezigheid van zoutwaterkrokodillen. We leggen ons erbij neer en trakteren onszelf op een maaltijd in de Sunset Tavern bij ondergaande zon!

aus 08-09 smalwegXLBehalve dat je er kunt vissen valt er weinig te doen in Karumba. Gelijk met de vissers vertrekken we vanaf de camping, zij gaan het water op en wij reizen landinwaarts, richting Cairns. In de wetlands zien we brolgas , een grijze kraanvogel met een rode kop. We stoppen om een foto te maken, maar ze hebben ons snel in de gaten en vliegen weg. Na Normanton is de weg weer variabel, soms niet breder dan een fietspad en dan weer stukken normaal tweebaans. Op het smalle gedeelte passeren sommige tegenliggers je met dezelfde snelheid waarmee ze aankomen rijden, zodat het grind af en toe hoog opspat en je blij bent dat de voorruit nog heel is. aus 08-09 georgetownXLLet op het Colnago logo In Croyden brachten de goudvondsten voorspoed, maar met de sluiting van de mijn veranderde het dorp bijna in een spookstad. Een mooi hotel herinnert nog aan de glorietijd. In Georgetown, dat hetzelfde lot onderging als Croyden, strijken we neer op de plaatselijke camping. Onze buren uit Melbourne nodigen ons uit voor de “tea”. Inmiddels weten we dat het een warme hap betreft en geen kopje thee drinken. We hebben een gezellige avond en duiken tegen tienen de kooi in. De volgende ochtend maken andere buren ons attent op een paar vogels in de boom. Het zijn tawny frogmouths en behoren tot een uilensoort. Doordat de vogels bijna dezelfde kleur hebben als de boom zijn ze bijna niet te zien.

De Undara Lava Tubes liggen in het Undara Volcanic Nationale Park en worden Queenslands meest fascinerende natuuratraktie genoemd. Ongeveer 190.000 jaar geleden werden de tubes gevormd door een uitbarsting van een vulkaan. De lava stolde aan de buitenkant, terwijl daarbinnen de warme lava bleef doorstromen. Het resultaat was een ongewoon gangenstelsel. We treffen het want als we aankomen is er over een half uur een rondleiding. Tim, een Savannah gids, rijdt de groep met een busje naar de tubes terwijl hij onderweg vertelt over de omgeving en het ontstaan van de tubes. In drie secties van de tubes worden we rondgeleid en geeft de gids tekst en uitleg. Bij terugkomst is er mogelijkheid voor een lunch. We hebben er niet voor geboekt, maar het ziet er zo lekker uit dat we er alsnog bij aanschuiven.

aus 08-09 lavatubesXL Als we weer aan de rit zijn ziet Sjoerd dat er een scheur in de voorruit zit. De campingbaas van Innot Hot Springs geeft ons het advies om morgenvroeg naar Atherton te rijden, waar een bedrijf is die de voorruit kan repareren of vervangen. Onderweg naar Atherton begint het te regenen. Dat het hier vaker regent kunnen we wel zien aan het landschap. Het wordt langzamerhand groener en in de wei zien we weer gewone zwart/witte koeien en niet zo mager als de koeien die we in de outback zagen. Om 9.15 staan we voor de deur van Allens Windscreen Repair. Repareren is niet mogelijk en wordt er een nieuwe voorruit ingezet. Nu op naar Cairns voor een paar nieuwe achterbanden. Het regent nog steeds en het is erg warm. Queensland heeft een subtropisch klimaat en erg koud zal het hier niet worden. Bij Bridgestone hebben ze de banden die Sjoerd op het oog heeft. Als ook dat is opgelost rijden we over de uitlopers van de Great Dividing Range terug naar Mareeba.

aus 08-09 rodeogrlang

Hier halen we nog de nodige boodschappen en rijden naar de Mareeba Rodeo Showground. Niet dat hier een rodeo gehouden wordt, maar het terrein rond de Oval doet dienst als kampeerterrein. Er staan wel een paar honderd caravans op een groot open terrein. Er is elektriciteit en er zijn warme douches, voor 12 AUSD per nacht. Als we ons geinstalleerd hebben komt er iemand langs om een praatje te maken. De man staat hier al 6 weken en vindt het nog steeds gezellig. Het doet me denken aan het plaatsje Quartside in Amerika waar een paar miljoen ouderen in hun camper of caravan overwinteren op een inmens grote parkeerplaats. Even later maken we kennis met Jan en Denise. Jan komt van oorsprong uit Egmond aan Zee, Denise is Australische. We drinken bij hen een kop koffie en Jan vertelt dat ze al bijna een jaar onderweg zijn met hun caravan. We vertellen dat we naar het uiterste puntje van Cape York willen rijden. Jan vindt het geen goed idee, volgens hem zijn we dan te laat in tijd, want begin oktober begint het regenseizoen. Dat het regent is niet erg, maar als je daar dan bent en het begint te regenen dan kun je vanwege de hoge waterstand in de rivieren niet meer terugrijden. We zeggen Jan dat we er een nachtje over zullen slapen en nadenken wat we gaan doen.

____________________________________________________________________________________

CAPE YORK PENINSULA

aus 08-09 moerasXLOp 12 september laten we de Rodeo Ground achter ons. We hebben ons plan niet gewijzigd en gaan naar het noorden. Het uiteindelijke doel is om “The Tip” , zoals ze hier zeggen, te bereiken. De meest noordelijke punt van Cape York en het continent Australie. Volgens de informatie die wij erop hebben nageslagen is het regenseizoen in dit gebied van november tot april en de beste reistijd van juni tot november. Het blijft natuurlijk een gok want je bent van het weer afhankelijk, maar we denken dat we wel safe zitten. Even buiten Mareeba duikt nog een stuk moerasgebied op, terwijl het landschap een aantal kilometers verder overgaat in een droog en dor berglandschap. Bij Lakeland verlaten we het aus 08-09 termautoXLasfalt en zullen hier weinig van terug zien tot aan The Tip. Op een groot bord staat vermeld dat de wegen “open” zijn en draaien we met een gerust hart de Peninsula Developmental Road op. Tevens wordt geadviseerd om de track met een 4WD te rijden. Het eerste gedeelte naar Laura valt de weg mee. Af en toe is er een stuk wasbord en een paar diepe kuilen. Het meest vervelend tot nu toe zijn de iets hoger gelegen koeienroosters waar je over heen rijdt. Over een aantal droge rivierbeddingen liggen smalle bruggen. Er staat een bord bij met de waarschuwing dat je er niet mag inhalen. Lijkt me een beetje overbodig omdat het bruggetje net breed genoeg is voor 1 auto.

aus 08-09 splrckXL Even voor Laura is een afslag naar Split Rock and Guguylangi Galleries. De rotsen bevatten de best overgebleven tekeningen van de meest onderscheiden Aboriginal kunst uit de Quinkan regio. De afbeeldingen hier dateren van 14.000 jaar terug. Niemand heeft ooit de volledige verklaring van deze tekeningen kunnen geven, want de leden van de stam die het schilderden, werden allemaal vermoord of stierven door ziekte gedurende de goudkoorts in 1873. We passeren Laura vanwaar het naar de top van Cape York nog 686 km. rijden is via de oude route. Via de nieuwe route kom je op 722 km. Het verschil zit ‘m in de moeilijkheidsgraad van de te rijden weg. Voor de echte 4WD’ er is de oude route een uitdaging. In Musgrave, een gehucht met niet meer dan een roadhouse annex camping, blijven we overnachten. We hebben het even gehad met het gehobbel en de vele stofwolken. Na een goede nachtrust kunnen we er weer tegen aan. De route die we rijden volgt de Overland Telegraph Line(OTL) naar The Tip die tussen 1883 en 1887 werd aangelegd en in 1964 werd gemoderniseerd. We rijden door naar het plaatsje Coen genoemd naar een Nederlandse ontdekkingsreiziger. De Australiers spreken het uit als Co-en. Er zijn een paar winkels, een benzinepomp en een kleine camping. Bij Archer River Roadhouse stoppen we om half elf voor een kop koffie. De aanwezige Aboriginals drinken op dit vroege uur reeds bier. Een bord met alcoholrestrikties geeft aan dat ze 30 blikjes bier per auto per dag mogen kopen.

aus 08-09 weipavisclXLWe maken nog een zijsprong naar Weipa, een bauxiet mijnstad, met rode aarde en cocosnootpalmen. De plaats ligt aan de Albatros Bay aan de westkust van het schiereiland. Weipa werd in de begin jaren ‘ 60 opgezet door Comalco (Commonwealth Alumunium Limited) met het doel om bauxiet te mijnen. Rond Weipa bevinden zich de grootste bauxietvoorraden ter wereld: 2.500 miljoen ton!! Het is erg warm, maar gelukkig zijn er genoeg plaatsen op de camping onder de bomen. Van onze buurman, waar we een praatje mee maken, krijgen we verse vis. Het is erg aardig maar om dat in onze volle koelbox te bewaren lijkt me niet erg fris, zodat Sjoerd het gelijk maar gaat schoonmaken en bakken. Heerlijk!! Tegenover ons staat een groep 4WD’ers. Ze komen terug van de Tip en vertellen enthousiast over hun belevenissen. Natuurlijk vragen ze ons welke weg we nemen. We vertellen dat we de nieuwe weg nemen. Volgens een van hen is dat allemaal wasbord. Iemand anders van de groep zegt dat als je de oude weg gaat rijden het beter kunt doen in groepsverband, zodat je elkaar kunt helpen als er zich problemen voordoen. We zwijgen er verder over, maar weten voor onszelf dat we over de bij-pass, zoals de nieuwe route heet, gaan. Op advies van velen tanken we nog even diesel in Weipa omdat het zo goedkoop is. De prijs is 1,86.9 AUSD hetgeen we helemaal niet goedkoop vinden. In Lakeland waar we voor het laatst getankt hebben was de dieselprijs nog 1,74.9 AUSD!!!

aus 08-09 twinfalls lang

Vanaf Weipa nemen we een dirtroad binnendoor om zo bij Batavia Downs de route naar het noorden weer op te pikken. De Telegraph Road zoals de weg nu wordt aangegeven is van hetzelfde kaliber als de vorige dagen. Af en toe moeten we even langzaam rijden of stoppen voor overstekende koeien. Bij Bramwell Junction moeten we kiezen: rechtdoor volg je de OTT(rack), rechtsaf neem je de Bamaga Road, ook wel Southern Bypass Road genoemd. Wij slaan rechsaf en hebben er geen spijt van want de weg is prachtig!! Niks geen kuilen, gaten of wasbord. Hier en daar zijn wegwerkers bezig om de weg aus 08-09 rivcrXLzo vlak mogelijk te maken. Omdat we bij de watervallen willen overnachten ontkomen we er niet aan om een gedeelte van de OTT te rijden. Direkt al in het begin staan we voor een rivier. De weg gaat eerst steil naar beneden, waarna we over de keien in de rivier hobbelen. Het water reikt net niet over de motorkap van de auto. Evenals de afdaling gaat het aan de overkant ook weer steil omhoog. We nemen een kijkje bij de Fruit Bat Falls. Een groep off the road motorrijders neemt hier een aus 08-09 saucepanXLverfrissend bad. Een van hen heeft z’n helm afgedaan, de laarzen uitgetrokken en dobbert in z’n motorpak in het water. Later horen we dat ze met een georgarniseerde groep van Cairns naar The Tip rijden. Ruim 9 km verder zijn de Elliot/Twin/Indian Head Falls waar we een paar nachten willen blijven. We vinden een mooie plek onder de bomen en nemen een frisse duik in de “Sauce Pan”, een poel bij een van de watervallen. Er is een korte wandeling langs de diverse watervallen. Bij de Sauce Pan waar we regelmatig een fris bad nemen groeit de Carnivorous PitcherPlant een zeer zeldzame vleesetende plant.

aus 08-09 thetipXL Vanaf de watervallen rijden we het stukje OTT terug naar de By Pass en arriveren na 53 km bij de ferry die ons naar de overkant van de Jardine River brengt. De inkomsten van de ferry komen ten goede van de Injinoo Community Council. Een paar kilometers voor het dorp Injinoo belanden we weer op het asfalt. Een verademing want vanaf de ferry tot aan Injinoo is de weg zeer slecht. Bamaga is het eerste redelijke dorp ten noorden van de Jardine River. Hier woont Cape York Peninsula’s grootste Torres Strait Islander gemeenschap. De inwoners van de regio bestaat uit Aboriginals, Europeanen, Eilanders en Aziaten. Bij het informatiecentrum zit iemand die het drukker met z’n PC heeft dan informatie te verstrekken. Ook in het dorp staat slecht aangegeven welke kant je op moet rijden om bijv. naar The Tip of Seisia te rijden. Na enig zoekwerk lukt het ons toch de juiste weg te vinden en zijn we met de laatste etappe bezig naar The Tip.

Het meest noordelijke puntje van Australie is voor vele reizigers naar de Cape het uiteindelijke doel. Vanaf de parkeerplaats van camping Pajinka is het ongeveer 1 km lopen naar de kust. Vanaf hier gaat de weg verder over een rotsachtig plateau om tenslotte The Tip te bereiken. Vele foto’s worden hier gemaakt en telkens hoor je de kreet: We made it mate!!!!! Ook wij bereiken op 17 september ons doel: The Tip!!!!!! The Tip ligt ongeveer 10 gr. ten zuiden van de evenaar en 180 km vanaf Papoea New Guinea.

aus 08-09 punsandbayXL De camping bij The Tip is vergane glorie, zodat we naar Punsand Bay rijden. Een camping aan zee, The Torres Strait. We krijgen een mooie plek met uitzicht op het water. Dit is ook het enige positieve. De douches en toiletten zijn goor en zonder verlichting. Er hangen lampen waar ooit eens licht uit straalde. Met een zaklantaarn neem ik de boel eens op in de douche. aus 08-09 seisiaXL Kikkers hangen aan de deur, verder is er geen onraad. Ik hoop maar dat ze tijdens het douchen blijven zitten. Ze doen verder niets, maar als er in het donker eentje tegen je aanspringt is het wel even schrikken. Gelukkig houden ze zich rustig. Na 1 nacht verhuizen we naar Seisia, een vissersplaatsje aan de kust. Ook hier staan we aan het water tussen de cocosnootpalmen. Er staan meer kampeerders die we tijdens onze trip naar The Tip hebben ontmoet. Bij het kantoor op de camping boeken voor een boottocht naar Thursday Island. Tijdens de boottocht wordt e.e.a. vertelt over de geschiedenis van de Torres Strait Islands.

aus 08-09 tifestXLThursday Island behoort tot de groep Torres Strait Islands, die liggen tussen Australie en Papoea Nieuw Guinea. Eenmaal op het eiland maken we een bustocht van 1 1/2 uur langs enige bezienswaardigheden. Vanaf Green Hill Fort hebben we een mooi uitzicht op de baai. Deze millitaireaus 08-09 tidanserXL locatie werd gebouwd als reactie op een Russische oorlog. Het was om schrik aan te jagen en de vaarroute alsmede de kolenvoorraad op Goods Island te bewaken. In 1893 was het fort operationeel en voorzien van 3 kanonnen en werden de eerste soldaten hier opgeleid. De ondergrondse barakken zijn te bezichtigen. In een klein gedeelte ervan is een museum gehuisvest over de parelindustrie die in 1868 veel fortuinzoekers aantrok. De parelindustrie bracht zowel rijkdom als tragedie. Veel Japanse duikers kwamen om tijdens hun werkzaamheden. Op het kerkhof staat een monument ter nagedachtenis aan de ongeveer 700 omgekomen parelduikers. Van de tragedie gaan we naar een feest. Er wordt namelijk een festival gehouden van de bewoners van Thursday Island en alle omringende eilanden. Op het feestterein treden diverse dansgroepen op met hun eigen zanggroep en trommelaars die het ritme aangeven.Het is een prachtig kleurrijk schouwspel. Aan de rand van het terrein zijn diverse stalletjes met lekkere hapjes, sieraden, kleding en kunst. Rond het middaguur zoekt iedereen een plekje in de schaduw voor de lunch. We genieten, onze dag kan niet meer stuk!!

zeeseisialang

Tijdens het ontbijt van onze laatste ochtend in Seisia kijken we uit over een blauw, spiegelglad wateroppervlak. Jammer dat je hier nergens in zee kunt gaan. In Queensland komen krokodillen voor tussen Gladstone en Cape York Peninsula en in de hele Golf van Carpentaria. Het vervelende is dat de dieren jou wel zien maar in de meeste gevallen wij hen niet. aus 08-09 seisiasunsetXL Toch zien wij deze ochtend een sneaky voorbij zwemmen. Met z’n ogen net boven het wateroppervlak zwemt het dier op een afstand van 30 meter van het strand voorbij.Door de verrekijker kun je hem goed waarnemen. Een of andere malloot rent langs de waterlijn met een filmcamera om een en ander vast te leggen. Hij weet waarschijnlijk niet hoe razensnel een krokodil kan zijn. Mensen die naast ons staan vertellen dat het dier elke ochtend naar een eilandje zwemt en ’s avonds terug. Zo zie je maar weer je moet er altijd rekening mee houden dat ze aanwezig kunnen zijn. De vele waarschuwingsborden staan er niet voor niets!!

aus 08-09 cptblkampXL Voor de terugreis gaan we onze proviand nog even aanvullen en laten de tank vollopen. AUSD 2,10 !!! Hier komt de aap uit de mouw om voor goedkope diesel nog even in Weipa te tanken en daar vonden wij de diesel al duur. AUSD 1,86.!! Wij worden zo langzamerhand al een beetje Australisch, want de mensen hier weten precies wat overal de diesel kost. We nemen het pontje weer over de Jardine River en nemen op onze eerdere favoriete overnachtingsplaats, Elliot Falls, weer een duik in de Saucepan. Overal pik je informatie op en zo hebben we gehoord dat een zijsprong naar Captain Billy Landing de moeite waard zou zijn. Het is een baai aan de oostkust waar je kunt kamperen. Er is een toilet en daar houdt het mee op. Het is maar 27 km. vanaf de By Pass. Achteraf wel het minste stuk dirtroad dat we tot nu toe gehad hebben. aus 08-09 cptbland.XL Helemaal door elkaar geschud komen we aan. Vanwege de harde wind hier zal het schudden nog wel even aanhouden. Er staat een familie met 3 tenten onder een groot stuk zeil dat in de wind klappert. Bij een afdak staan nog een paar tenten en wij zoeken een beschut plekje aan de rand. We gaan naar het strand en maken een fikse wandeling. De baai wordt omringd door rotswanden die prachtige van kleur zijn. Het doet ons een beetje denken aan Maria Island aan de oostkust van Tasmanie. Inmiddels zijn er meer kampeerders binnengedruppeld. Iedereen is druk in de weer met scheerlijnen en touwen, want het is inmiddels nog wat harder gaan waaien en onze auto swiept licht heen en weer. Rond middernacht zie ik onze buren met zaklantaarns druk bezig om te redden wat er te redden valt.Tentstokken zijn gebroken en het grote tentzeil is ook naar beneden gekomen. Rond 9 uur ’s ochtends is het laag tij en gaan we nog een keer aan de wandel, maar dan de andere kant op. Onze buurman van onder het tentzeil vertelde dat er grotten zijn waar vleermuizen huizen. De rotsformaties zijn ook hier mooi van kleur maar in de grotten kunnen we niet veel zien. We hebben namelijk geen zaklantaarn meegenomen. Stom, stom,stom.

Als we de By Pass weer bereiken slaken we een zucht van verlichting, zo dat rottige stuk hebben we achter ons. Er komen ons toch nog wel enkele auto’s tegemoet, de schoolvakanties zijn nog niet voorbij. Opvallend is de kleur van de bomen langs de kant van de weg. De wind komt van de oostkant, zodat de bomen door de stofwolken aan de voor ons rechterkant van de weg rood zijn van kleur en aan de linkerkant groen.

aus 08-09 bramwelllorikeetslang

Tussen de termietenheuvels door rijden we naar Bramwell Station, Australisch meest noordelijke cattle station. Als ik in de auto thee zet steekt er een paard z’n hoofd de hoek om en er loopt een koe met een kalf. Als ik even daarna de was ophang adviseert een mevrouw mij om de was van lijn naar lijn te hangen want de koe wil nog weleens aan het wasgoed sabbelen. Op het moment dat ik het aan Sjoerd vertel, heeft de koe mijn nachthemd te pakken. Ik ren er naartoe. Als ik aan het nachthemd trek laat de koe het meteen los en kijkt me suf aan. Op de grond ligt m’n BH, uitgekotst!!! Waarschijnlijk waren de beugels slecht te verteren. Ik duw de koe weg en breng de droge was in veiligheid. De rest hang ik zo hoog mogelijk.

aus 08-09 chillibeachtXL Even voorbij de afslag naar Weipa, dat we deze keer niet aandoen, slaan we linksaf naar Chilli Beach, gelegen in het Iron Range National Park. Het Nat. Park heeft een oppervlakte van 34.600 ha. 17.000 ha hiervan is tropisch laagland-regenwoud, het grootste gebied van wat er over is in Australie. Ook een aanrader van andere mensen. Gelukkig is de 143 km. er naartoe stukken beter dan naar CBL. Chilli Beach is eveneens een basic camping aan het strand. Via een sluip door kruip door paadje vinden we een beschut plekje achter de cocosnootpalmen. Naast ons staan Graham en Lesley uit aus 08-09 chillibautoXLTownsville. Op onze tocht naar The Tip hebben we ze op diverse plaatsen ontmoet. Langs het strand ligt natuurlijk veel aangespoelde rotzooi. Heel veel teenslippers. Aan een van de palmen zijn slippers gespijkerd met namen en of met een groet erop geschreven . We zitten in een gebied waar veel wild voorkomt en diverse vogelsoorten. Het is ’s avonds nog niet helemaal donker als ik zonder zaklantaarn via het kleine paadje naar het toilet loop en er opeens een varken weg springt. We schrikken van elkaar. Het dier schiet de struiken in en ik ren terug naar de auto. Ik ben zo geschrokken zodat ik Sjoerd vraag met me mee te lopen naar het toilet. Sporen zien we wel, maar het varken is verdwenen. Dat we in de natuur kamperen merken we hier goed. De volgende avond zit er een rat achter de toiletpot. Ik houd de deur open en stamp eens flink op de grond. In het schijnsel van de zaklantaarn zie ik het dier in het donker verdwijnen.

aus 08-09 akingXL Lockhart River is een Aboriginal gemeenschap zo’n 35 km. ten zuiden van Chili Beach. Zonder vergunning mag je het dorp bezoeken. Er is een medische hulp post. Eveneens wordt het dorp wekelijks bezocht door de Royal Flying Docter Service. Verder is er een postkantoor, bank en een supermarktje. In een gallerie aan het begin van het dorp hangen schilderijen gemaakt door de plaatselijke bevolking. We mogen rondkijken terwijl er een paar schilders aan het werk zijn . Een oudere mevrouw vertelt ons dat het schilderen haar niet meer zo goed afgaat omdat haar ogen slechter worden.Een jongere schilder, Adrean King, geeft toestemming om een foto te maken terwijl hij aan het werk is. aus 08-09 portlrdsXLHet is bijna lunchtijd en hiervoor rijden we naar Portland Roads. Er is een restaurantje, een paar huizen en verder niets. Als wij er zijn wordt het restaurant juist bevoorraad door een vrachtschip dat van Cairns naar Seisia onderweg is. Met een klein bootje varen ze naar de plek waar het schip voor anker ligt. De eigenaresse van het restaurant vertelt dat ze in het natte seizoen geheel van de buitenwereld zijn afgesloten en aangewezen zijn op scheepvaart en watervliegtuigjes. We eten heerlijke vis en rijden terug naar Chilli Beach waar we voor de laatste avond onze plek tussen de palmen innemen.

Onze laatste overnachtingsplaats aan de Development Road is in Musgrave, waar een warme douche zeer welkom is. Samen met Graham en Lesley die hier ook zijn gearriveerd kletsen we onder het genot van een goed glas wijn en bier nog even na over de trip naar The Tip. De mooie en minder fraaie momenten, wasbord, spannende, hele slechte en prachtige stukken weg.

aus 08-09 termlandscXL Vanaf Musgrave rijden we door het Lakefield National Park naar Cooktown. Het Nat.Park heeft een oppervlakte van 542.856 ha. en heeft een zeer gevarieerd landschap. Mangrovebossen, moerasgebieden, uitgestrekte graslanden, bossen met eucalyptussen, paperbarks en overblijfselen van zandstenen rotsformaties. Langs de rivieren en waterpoelen groeien “tea trees”. Bij Low Lake , een pitoresk meertje, zien we o.a. eksterganzen, lepelaars, kleine zilverreigers en diverse eenden. aus 08-09 bluetlizXL Zowel de zoet- als de zoutwaterkrokodil bevolken hier de rivieren en plassen. Opvallend zijn de honderden termietenheuvels waar we tussendoor rijden. Een blue tongue lizzard kruist ons pad, we kunnen het dier nog net ontwijken. We passeren Breeza Homestead, waar vroeger paarden gefokt werden voor de Palmer River Goldfields. Enige fruitbomen waaronder een mangoboom van ongeveer 100 jaar oud en een oud hutje zijn de enige restanten.

Rode lotus lelies karakteriseren de Red Lily Lagoon, welke je kunt observeren van een platform. Terwijl alleen witte lelies bloeien in de White Lily Lagoon. We zijn een beetje aan de late kant om de bloemen in hun volle pracht te aanschouwen. Het schijnt dat ze ’s morgens opengaan en vroeg in de middag weer dicht. Er heeft zich echter eentje vergist, zodat we toch nog een plaatje kunnen schieten. De bedoeling is om bij Hann Crossing te overnachten, maar dat laten we schieten vanwege de verlaten indruk en toiletten op een km. afstand van de kampeerplekken. Waarschijnlijk denken meer mensen er zo over. aus 08-09 witteleliesXL Een eindje verder bij Kalpowar Crossing strijken we neer. Hier treffen we een vreemd boekingsysteem. Op een groot bord 4 km. voor de camping moet je aangeven waar je die nacht gaat staan. Weten wij veel. Eerst maar eens kijken. Vervolgens rijden we terug en zetten onze naam en hoeveel nachten we blijven op het bord achter het nummer van de betreffende kampeerplaats. Het geld doe je in een hiervoor bestemd zakje en deponeer je in een bakje. De zgn.” honestybox”. Dat laatste vind je in bijna alle Nat. Parken.

Met een auto kun je hier de rivier over. Lopende is een beetje gevaarlijk omdat de overgang gedeeltelijk onder water staat en er een bord bij staat dat er zeer recent een krokodil gesignaleerd is. Onvoorstelbaar dat een man met z’n dochterje toch op blote voeten door het water naar de andere kant gaat!! We lopen nog een korte wandelroute en reizen de volgende dag door naar Laura. We kiezen juist voor deze route omdat de Battle Camp route naar Cooktown zeer slecht zou zijn. Het laatste stuk naar Laura is ook een en al wasbord, kuilen en gaten. Bij Lakeland komen we na 2400 km weer op het asfalt.

aus 08-09 goannalang

____________________________________________________________________________________

COOKTOWN NAAR TOWNSVILLE

aus 08-09 cooktwharfXLJames Cook zeilde in 1770 vanaf de Botany Bay noordwaarts. Bij Cape Tribulation sloeg het koraal van de Great Barrier Reef een enorm gat in de romp van zijn schip de Endeavour. Hij ging voor anker in de natuurlijke haven waar zich nu Cooktown bevindt. Het plaatsje telt ongeveer 1700 inwoners en over hen wordt gezegd dat ze zeer relaxed zijn en een groot gevoel voor humor hebben. Alles loopt aus 08-09 oudegebXLhier op “Cooktown Time” en de mensen wonen hier vooral om te vissen. Op de camping rommelen we wat aan en maken de boel een beetje schoon. Het is overal rode stof. Vanaf de camping is een wandelroute naar Grassy Hill Lookout. We lopen het dorp in waar het vrij rustig is. In de hoodstraat zijn nog enkele oude gebouwen. Het postkantoor, de pub, souvenierswinkeltjes, eettentjes en o.a. een bank zijn in oude panden gehuisvest. Naast de School of Art Society’s staan prachtige palmbomen. In het Bicentennial Park staat het vaak gefotografeerde bronzen beeld van Captain James Cook. Er vlakbij staat het Musical Ship, een muzikale speelplaats voor zowel volwassenen als kinderen.

aus 08-09 viewendriverXL Na een stevige klim komen we uit bij Grassy Hill. De moeite wordt beloont want we hebben een prachtig uitzicht over Cooktown en op de Endeavour River. James Cook klom diverse keren op de heuvel om zo het rif te bestuderen en een veilige doorgang te kunnen vinden na de reparatie van het schip. De vuurtoren die er staat werd in Engeland gemaakt en in 1885 verscheept naar Cooktown. Tussen 1942 en 1945 werd deze voorzien van radar dat na de tweede wereldoorlog weer werd gedemonteerd. Via een steil keiig pad dalen we af naar Cherry Tree Bay, een mooie gesloten baai waar geen mens te zien is. Aan het einde van de baai gaat het pad weer omhoog om vervolgens weer af te dalen naar Finch Bay. Het strand is omgeven door bergen en een prima plek om te picnicken, vissen en zonnebaden. Via de Botanic Gardens lopen we terug naar het dorp. Deze prachtige tuinen werden in 1878 aangelegd door chinese houtskoolbranders. Het park floreerde tot 1910. Gedurende 70 jaren werd het verwaarloosd en slecht onderhouden. In 1980 werden de tuinen opgeknapt. Wij lopen naar Fisherman’s Warf en eten fish and chips.

aus 08-09 bloomftrXL We verlaten Cooktown en rijden via de kust naar het zuiden. Bij Helenvale gaan we opnieuw de dirtroad op. Tot aan Bloomfield is de weg prachtig, daarna belanden we op de bekende Bloomfield Track. De track is aangelegd om Bloomfield met Cape Tribulation te verbinden en is alleen toegankelijk voor 4WD. Bij een wegomlegging beoordelen we een verkeersbord verkeerd en belanden we op de Creb Track. Enkele kilometers verder merken we dat we verkeerd zitten, maar ruimte om te keren is er niet. Uiteindelijk komen we voor een hek te staan en moeten we wel terug. Achter het hek is namelijk Aboriginal grondgebied en we hebben geen vergunning. Gelukkig is hier enige ruimte en kunnen we terug rijden.

De Bloomfield Track is uitsluitend voor 4WD, steile beklimmingen,1e versnelling, rivierbeddingen met grote keien en diepe geulen. De track gaat voor het grootste gedeelte door het Daintree National Park. Bij Cape Tribulation begint het asfalt weer. Het regenwoud van Cape Tribulation National Park strekt zich langs de kust uit en langs de berghelling omhoog. Het is een van de weinige plaatsen waar het koraalrif en het regenwoud elkaar zo dicht naderen. aus 08-09 capetrXL Het is er een drukte van belang. Veel toeristen die vanuit Cairns of Port Douglas met een busje een dagtrip naar dit gebied maken. Vanaf een plateau hebben we een mooi uitzicht op de baai. Ondanks de warmte lopen we nog een eind over het strand tot aan de mangroves om daarna snel terug te keren naar een schaduwplekje onder de bomen. Onze nacht brengen we door tussen de backpackers op PK’s Jungle Village. Er is zelfs een groepje fietsers, mountainbikers en een paar op de racefiets. (Ridley en Cervelo). Er is een restaurant met bar, een zwembad en mogelijkheid om deel te nemen aan diverse activiteiten zoals duiken, snorkelen, kajakken enz.

De Marrdja Botanical Walk is een prachtig aangelegde wandelroute door het regenwoud en mangrove bossen. Aan het eind mondt de Noah Creek uit in zee. Tussen de rode wortels van de mangroves scharrelen veel crabben en in de diepere gedeeltes zwemmen vissen. aus 08-09 ijsfabrXL. Het Daintree Discovery Center lijkt ons meer iets voor kinderen en laten we links liggen om door te rijden naar de Daintree Icecream Compagny. In een tuin met prachtige bloemen staat een gebouwtje met terras waar heerlijke ijs wordt gemaakt. Het ijs van de dag bestaat uit vier smaken. (sour sop, wattle seed, black sapote en mango). De vruchten liggen op een blad op de toonbank en het ijs…… verrukkelijk!!! De Daintree River gaan we met een pontje over. Aan de overkant staan diverse stalletjes met aanbiedingen voor een boottocht op de rivier of een dag met een boot mee om te gaan vissen. In het dorpje Daintree zijn souvenierswinkeltjes, een paar eettentjes en ook weer de boottocht aanbiedingen.

Tussen de suikerrietvelden door rijden we naar Mossman. Het landschap wordt doorkruist met kleine spoorlijnen. Op open wagons wordt het suikerriet van de velden naar de fabriek in Mossman aangevoerd.aus 08-09 sugarcaneXL Op de camping horen we dat er in Cooktown een man is verdwenen. Hij kampeerde en viste met z’n vrouw aan de Endeavour River. Gezien de sporen die de politie heeft gevonden is de man waarschijnlijk aangevallen en opgegeten door een krokodil. De hele toestand houdt vele mensen hier bezig.
Mossman , een dorp met ongeveer 2000 inwoners dankt zijn bestaan aan de suikerrietindustrie. De belangrijkste werkgever hier is de Mossman Sugar Mill. Van maandag tot vrijdag worden er 2x per dag rondleidingen gegeven. Voorwaarde is dat je dichte schoenen draagt. Aan een groepje van ruim 20 personen geeft Caroline, de gids, met behulp van een diaserie op een duidelijke, leuke manier tekst en uitleg over het verwerkingsproces van het suikerriet. Hierna worden we getooid met helm en oordopjes, in de fabriek rondgeleid. aus 08-09 sugarmillXL Op sommige plaatsen is het erg warm en er hangt een caramelachtige geur. Hoewel het hele gebeuren aan de moderne tijd is aangepast doet een oude stoommachine uit 1936 nog volop aan het proces mee. Van afval is geen sprake alles wordt gebruikt. Terug op de camping is het gaan regenen en drinken we onder de luifel thee bij Doug en Wendy uit New Castle. We hebben ze eerder ontmoet tijdens onze tocht naar de Tip. Vanuit Mossman loopt een weg naar de Mossman Gorge, een kloof waar een wandelpad langs de rivier en door het regenwoud leidt. Het pad is nog wat glibberig van de regen, maar met wandelschoenen goed te doen. Als we op de parkeerplaats terugkeren zijn de busjes met toeristen uit Cairns juist gearriveerd. Mooi dat we daar even vooraan waren. Wij vervolgen onze weg door de suikerritetvelden naar Port Douglas.

aus 08-09 pdkerkXL De klokken van de kleine, witte houten kapel, de St.Mary’s by the Sea, luiden als we Port Douglas binnenrijden. Onder het gezang van Dean Martin, de wedding song, is het hier een komen en gaanaus 08-09 pdmarktXL van bruidsparen. Port Douglas ligt naast de Dickson Inlet. Het dorp heeft een hoofdstraat, de Macrossan Street, die loopt van de Inlet naar de Coral Sea Op het eind van de hoofdstraat bij de Inlet is het Anzac Park waar zondags markt wordt gehouden. Kleurrijke stalletjes bieden groente, fruit, bloemen, kunst, sieraden en kleding aan. Een man met een groothakmes staat cocosnoten te splijten zodat je het sap op kunt drinken, verderop trapt een jongeman op een fiets zich het apezuur om suikerriet te verpulveren en het sap ervan aan de man te brengen. Het is heerlijk om met dit prachtige weer over de markt te slenteren.

Port Douglas is tevens een populair vertrekpunt voor trips naar Daintree National Park en de Great Barrier Reef. We boeken een dagtrip bij Wavelength voor een dag snorkelen in de Great Barrier Reef. Tot aan woensdag zijn ze volgeboekt, zodat we nog even geduld moeten hebben. Geen probleem, Port Douglas is zo gezellig, hier krijgen we de tijd wel om. aus 08-09 pdbeachXLTerwijl Sjoerd een krant koopt en op het terras gaat zitten, ga ik naar de kapper. Ik wordt geholpen door een kapster uit Engeland die rondreist en hier en daar wat probeert bij te verdienen. De Macrossanstreet is evenals het strand op loopafstand van de camping. ’s Morgens om 6 uur maken we evenals meerdere mensen een fikse wandeling op het strand. Als we terugkomen is er iemand druk in de weer om strandstoelen en parasols klaar te zetten voor de badgasten. Wij maken er een luie dag van en keren na het ontbijt terug op het strand. We huren 2 ligstoelen met parasol en brengen hier verder de dag door met lezen en nemen af en toe een duik in zee. Het zwemgedeelte is afgezet met netten voor de stingers(kwallen). Krokodillen schijnen hier niet aanwezig te zijn, zodat we met een gerust hart een duik kunnen nemen.

Op de ochtend van ons uitstapje naar de Great Barrier Reef worden we om 8 uur met een busje opgehaald. The Greataus 08-09 pdwavelXL Barrier Reef, werelds grootste beschermd natuurgebied, strekt zich uit over een afstand van 2000 km. van Bundaberg tot aan de top van Cape York Peninsula en omvat een oppervlakte groter dan geheel Italie. Deze onderwater botanische tuin is een van de meest diverse ecosystemen op aarde. Koraal kan alleen bestaan als aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Zonlicht en warmte zijn belangrijke faktoren. Daarom is de maximale diepte van het zoute water ongeveer 50 meter en moet de temperatuur tussen de 20 en 30 graden C. liggen. Wavelength vaart dagelijks met kleine groepen, max.30 personen, naar 3 verschillende plaatsen in het Great Barrier Reef om te snorkelen. De orgarnisatie heeft de hoogst toegekende eco status en een zee-bioloog aan boord zorgt ervoor dat de groep snorkelaars niet alleen plezier beleeft aan het snorkelen, maar ook iets leert over het koraal en het natuurlijke wonder van de buitengewone rifgebieden die we bezoeken.

aus 08-09 pdsnorkXLWe hebben prachtig weer en de zee is kalm. Op de eerste plek waar wordt geankerd krijgen weaus 08-09 pdsnorkeXL instruktie in het snorkelen. Na wat gehoest en geproest geniet ik er toch van om dit uitzonderlijke onderwaterparadijs met eigen ogen te aanschouwen. Sjoerd is wat meer bedreven in het snorkelen en gaat met de gevorderde groep mee. Zij zien o.a. een kleine haai. Na de lunch gaan we nog op twee andere plaatsen voor anker. In het woud van koraalriffen zwemmen honderden vissen in de meest exotische vormen en kleurrijke variaties.Tijdens het snorkelen maakt de bioloog, Fluffy, foto’s. De gehele bemanning, drie in totaal, zorgt ervoor dat iedereen het naar de zin heeft. Tot nu toe een van de highlights van deze reis. Voor de liefhebber die ook eens wil proberen te snorkelen in het Great Barrier Reef is www.wavelength.com.au aan te bevelen. Foto’s van de trip zijn op een cd gebrandt en kunnen we de volgende dag tegen betaling van 25 AUSD ophalen.

aus 08-09 tablelcarwashXLMet weemoed nemen we afscheid van Port Douglas en rijden naar Atherton, ongeveer 80 km ten zuidwesten van Cairns. Opnieuw doen we hier hetzelfde bedrijf aan om de voorruit te repareren. Op het laatste traject door Lakefield National Park knalde er weer een steen tegen de voorruit. Er zit een klein gaatje in maar dat kan gelukkig gerepareerd worden. De rest van de dag is van huishoudelijke aard. Sjoerd verwijdert de laatste resten rode stof van de auto en ik maak de kastjes aan de binnenkant schoon, doe de was en aan het eind van de dag is alles weer spic en span. De plaats Atherton ligt op 700 meter hoogte in het centrum van het Tropical Tableland. Rondom Atherton worden aardappelen en mais verbouwd. Een aantal tabaksverbouwers is overgegaan op gewassen als pinda’s, macadamianoten en avocado’s.

aus 08-09 tablelbarronfXL Vanaf een rustige maar vooral mooie Big4 camping rijden we naar Kuranda. Kuranda staat bekend als het bergdorp in het regenwoud. Speciaal de markt met kunstnijverheid van de plaatselijke bevolking, souveniers, sieraden en de stalletjes met tropisch fruit is erg in trek. Voordat we een parkeerplaats zoeken rijden we de Barron Falls Road af naar een uitkijkpunt vanwaar we een goed uitzicht hebben op de Barron Falls. Terug in Kuranda aus 08-09 tablelcassXL parkeren we de auto aan de rand van het dorp. In het dorp zelf staan heel veel bussen en het wemelt er van toeristen. Eigenlijk hadden we niet verwacht dat het zo toeristisch zou zijn. Kuranda is niet alleen per auto bereikbaar, maar vanuit Cairns ook per Skyrail Rainforest Cableway en met de Kuranda Scenic Railway. Na de lunch gaan we naar Birdworld. Hier is o.a. de Cassowary te zien. De vogel komt in Queensland in een paar gebieden voor. O.a. in de omgeving van Lockhart en langs de kust van Mossman tot Ingham. De cassowary is de grootste nietvliegende vogel. Volwassen vogels kunnen, als ze recht opstaan, wel 2 meter groot zijn en een gewicht hebben van 85 kg. Er zijn 3 soorten cassowary’s, slecht 1 ervan leeft in Australie, de andere in Nieuw Guinea. Na een kijkje bij de Butterfly Sanctuary rijden we terug naar de camping. Als we die avond met de computer bezig zijn crasht de hele boel. Het lijkt erop dat het letterlijk einde verhaal is. Tegen zessen is er op zaterdag nog een internetcafe open, waar ze tevens pc’s repareren. De man zal er naar kijken en hopelijk krijgt hij het ding weer aan de praat.

aus 08-09 tableljacaXLEr is in deze omgeving veel te zien en gaan we de volgende dag maar weer op stap. Deze keer naar Herberton. Dit voormalige tinmijndorp was de eerste nederzetting op Atherton Tablelands. Het is zondag en behalve de pub is alles gesloten. Op een paar spelende kinderen na is er geen mens op straat. aus 08-09 tablelcurfigXL Door de afrastering zien we nog een glimp van het Herberton openluchtmuseum. In het dorp staan tussen de prachtig bloeiende jacaranda’s nog enige oude bewaard gebleven gebouwen. In het zuidelijker gelegen Mount Hypipamee National Park leidt een pad naar The Crater een oude vulkanische krater en de Dinner Falls. Via de Malanda Falls rijden we naar Yungaburra. Ten westen van het dorp staat de Curtain Figtree. Deze enorme boom is een wurgvijg. Bij deze vijgenboom zijn de luchtwortels als een gordijn naar beneden gegroeid, vandaar de naam. Als we weer in Atherton aankomen regent het.

Hoewel er donkere wolken boven Lake Tinaroo hangen gaan we toch maar van start. Het enorme meer en de dam werdenaus 08-09 tinlakebordXL in de eerste plaats aangelegd voor het Barron River hydro electriciteits systeem. Niet alleen de landbouw maakt er ook gebruik van voor irrigatie, maar het enorme stuwmeer is tevens een magnifiek recreatiegebied. Het dorpje Lake Tinaroo Terraces is nog in diepe rust als we arriveren. Je kunt er kano’s, waterfietsen, roeiboten enz. huren, maar op dit vroege uur, 8.00 uur ’s morgens, is er nog niet veel animo. Bovendien is het seizoen al een beetje afgelopen. Vanaf de dam hebben we een mooi uitzicht op het meer. Beneden ons ligt een waterdragon op een boomstam zich op te warmen in de zon, terwijl er ook nog een schildpad rondscharrelt. aus 08-09 tinlakeviewXL Rond het meer zijn mooi aangelegde picknickplaatsen voor dagrecreatie en prachtig gelegen campings. We stoppen bij de Chimneys, een picknickplaats, voor de lunch. Er zit nog een familie te lunchen waar we even mee babbelen. Als hun weg zijn kijken we wat rond en zien opeens een slang, een Amethystine Python, helemaal opgerold boven in de nok van het afdak. We zullen het dier maar niet storen in z’n middagdutje en rijden door naar Mobo Creek Crater waar we een korte stop maken om vervolgens door te rijden naar de Cathedral Fig Tree. Deze opmerkelijke woudreus is feitelijk een wurgende vijgboom, levend op een andere boom.

aus 08-09 tinlakecarpetXL Lake Eacham en Lake Barrine maken deel uit van het Crater Lakes Nationale Park. Beide meren zijn kraters die miljoenen jaren geleden zijn ontstaan door vulkaanuitbartingen. Rondom beide meren is een wandelpad aangelegd. Aan het begin van het 6 km lange pad rond Lake Barrine staan twee 1100 jaar oude Kauribomen.We lopen het meer rond en stappen op het eind bijna op een slang. Het is een carpet snake, bont gekleurd. Carpet snakes zijn wurgslangen (pythons). Het dier heeft ons in de gaten en verdwijnt langzaam in het struikgewas. aus 08-09 tinlakeplatypusXL In Yungaburra is een platform vanwaar je uitzicht hebt op de Peterson Creek. Laat in de middag is het mogelijk dat het vogelbekdier tevoorschijn komt. Met andere mensen staan we een poosje in het water te turen. De enige score tot nu toe is een rat en een schildpad. Maar ons geduld wordt beloont want even later laat het schuwe vogelbekdier zich toch zien. Het blijft een vreemd beest met het lijf van een otter, de snavel van een eend en poten met zwemvliezen. Op de terugweg naar de camping halen we de PC op. Na enig geworstel kunnen we weer de lucht in.

aus 08-09 millaafallsXL Ook Atherton laten we achter ons en gaan weer richting de kust. We rijden via Millaa Millaa Falls en het Waterfall Circuit. Dit rondje van 16 km beginnen we bij de Millaa Millaa Falls, waar de grootste waterval is. Deze is het meest spectaculair en omgeven door prachtige palmbomen en varens. Voor een frisse duik is de waterpoel ook heel geschikt. Door een heuvelachtig landschap met veel veeteelt, bereiken we de Zillie Falls. Even voor de Palmerston HWY is een korte wandelroute naar de Ellinjaa Falls. We rijden door naar het Wooroonooran National Park waar we overnachten. ’s Nachts regent het maar tegen de ochtend is het droog. We vervolgen de Palmerston HWY om bij Crawford Lookout te stoppen en een track te lopen naar de Tchupala Falls Lookout en de Johnstone River Lookout. Het is een mooie track maar door de regen een beetje glibberig. We lopen door het regenwoud naar beneden naar de Johnstone River en zien onderweg nog een zwarte waterpython en een mooie kikker. aus 08-09 millaajohnstonervXL Op de bomen groeien bijzondere paddestoelen en langs het pad o.a. palmen en hier en daar een bananenboom. De verdorde bladeren van deze boom hangen als wasgoed door de struiken. Bij de rivier openen de paardevliegen de aanval zodat we snel terug gaan. Op het eind zien we nog een mooie kever van ongeveer 5cm lang, zwart/groen van kleur met rode vlekken op de rug, zes poten en hele lange voelsprieten, over een boomstronk kruipen. Terug bij de auto lijkt het ons de hoogste tijd om een koffietent op te zoeken. Tussen de suikerrietvelden door bereiken we de kust en strijken neer op een piepkleine camping (7 plaatsen) in Bingel Bay. Hier maken we kennis met Sandra uit Wolvega. Zij is daar dierenarts, specifiek voor paarden. We kletsen over haar en onze belevenissen tot het begint te regenen en we naar binnen gaan.

aus 08-09 missbmarktXL We staan vroeg op, nemen afscheid van Sandra en de campingbeheerder die ook al rondscharrelt en beginnen aan de Bicton Hill Track. Volgens de folders en de mensen op het informatiecentrum zijn hier cassowary’s. Gestaag zonder lawaai te maken lopen we naar boven, maar zien enkel en alleen grote hopen poep van de dieren. Daar moeten we het voorlopig mee doen. Maar dat ze hier zijn is zeker!!! Mission Beach is een populair toeristisch gebied. Bingil Bay, waar we overnacht hebben, aus 08-09 missbautoluifelXLMission Beach zelf, Wangaling Beach en Zuid Mission Beach zijn aaneengeschakeld een 14 km met palmen begroeide kustlijn. Mission Beach heeft een mooi strand, eettentjes en diverse souvenierswinkeltjes. Het is er niet druk, komt waarschijnlijk doordat het seizoen afloopt. De mensen trekken naar het zuiden, weg van de tropische hitte en het natte seizoen. De markt op zondag is evenals de andere markten die we tot nu toe gezien hebben. Door de regen hoppen we van het ene naar het andere afdakje op de markt.Het grote voordeel is dat het niet koud is. De luifel aan de auto komt ons nu goed van pas. Beschermd ons niet alleen tegen de zon maar ook tegen de regen. De rest van de dag houden we ons bezig met de PC. Door het gedoe met de crash zijn we wel wat achterop geraakt. Maar we doen net als de Australiers: relaxed!!!

We gaan verder zuidwaarts. Het regent als we in Tully aankomen. Geen wonder Tully heeft de reputatie de natste plaatsaus 08-09 tullybanaanXL van Australie te zijn. Gemiddeld valt hier 4 meter regen per jaar. In 1950 was het record: 7,9 meter!!! Het landschap om ons heen is verandert van suikerrietvelden in bananenplantages als we naar de Tully Gorge rijden. Open jeeps met werknemers, rijden tussen de rijen hoge bananenbomen door. Veel backpackers proberen hier een beetje bij te verdienen. aus 08-09 tullyraftXL Aan het einde van de weg staat een electriciteits centrale. De gorge op zich valt een beetje tegen, maar de Tully River is spectaculair. Het is een rivier waar je kunt gaan raften of wildwaterkanoen. Twee grote groepen zijn er bezig te raften. Ze hebben juist de lunch achter de rug als wij ze weer de rivier op zien gaan. Op kritieke punten in de rivier zijn platforms gemaakt vanwaar je ze kunt volgen. Op de terugweg zien we nog een slang langs de kantaus 08-09 cardwelboomXL van de weg. Omdat het dier er niet beschadigd uit ziet weten we eigenlijk niet of het dood is of niet. Het lijkt ons een vreemde plaats om te gaan slapen, maar je weet het nooit. We houden maar enige afstand. We waren van plan om naar Rollingstone te rijden vandaag, maar doordat we het raften in de rivier een poosje gevolgd hebben komen we niet verder dan Cardwell. Het is een rustige plaats aan zee. Tegenover de camping is een soort park langs de zee aangelegd met prachtig bloeiende bomen. Vanaf een van de vele bankjes die er staan kijken we uit over zee en genieten van de rust om ons heen.

aus 08-09 tullypoolXL Vandaag hebben we afgesproken met Graham en Lesley, zij wonen ongeveer 10 km ten noorden van Townsville. We nemen echter eerst nog een kijkje in het Paluma Range National Park en nemen de noordelijke afslag naar Big Crystal Creek. Je kunt hier kamperen en er is een picknickplaats. Na de lunch nemen we een verfrissend bad in het populaire Paradise Waterhole. De weg die we volgen slingert steil omhoog, op sommige plaatsen is het steigingspercentage 10 procent. Bij een boogbrug over de Crystal Creek springen kinderen van de rotsen in een grote waterpoel. De brug ligt op 331 meter boven de zeespiegel. aus 08-09 tullybrugXL We rijden terug naar de Bruce HWY, waar Graham ons oppikt bij een Mobil benzinepomp. Bij hem thuis worden we hartelijk ontvangen door zijn vrouw Lesly. Ze wonen prachtig met rondom hun huis een grote tuin met palmbomen en mooie bloemen. Zoals bij ons het natte weer in de tuin vaak een probleem is, zitten ze hier te springen om een regenbui. Diverse vogels zoals de mooi gekleurde lorikeets , kakatoes en vinken komen tegen vijven op de voederbakjes af. Ook wij gaan aan tafel en genieten van de heerlijke maaltijd die Lesley heeft bereid. Na het eten kletsen we over onze wederzijdse belevenissen van de rit naar Cape York. Vooral de rit naar Captain Billy Landing wordt nog uitgebreid gememoreerd.

____________________________________________________________________________________

TOWNSVILLE NAAR BRISBANE

aus 08-09 townsvturtleXLNa het ontbijt gaan we met z’n vieren aan de rit naar Townsville. Een stad met 150.000 inwoners. Townsville is het zakencentrum van noord- en noordwest Queensland. Er is een universiteit en het heeft de grootste legerbasis van Australie. We maken een wandeling langs de Ross River. Langs de aus 08-09 townsvlunchXLwaterkant zwemmen grote en kleine schildpadden. Bij de rivier is een park aangelegd met een groot zwembad waar dames op dat moment bezig zijn met aqua jogging. Vanaf de okerkleurige Castle Hill (268m) hebben we een wijds uitzicht over de stad, de haven en de omgeving. Voor de lunch strijken we neer op de Strand in het noordwesten van de stad. De Strand is een parkachtige promenade langs de zee, met een jachthaven, cafe’s en op de noordoostpunt is een groot zwembad aangelegd omgeven door zandstranden en grasvelden. Je mag hier gratis gebruik van maken. In Queens Gardens, botanische tuinen die in 1878 werden aangelegd, maken we nog een korte wandeling. Tussen de diverse bomen bloeien weer de meest exotische bloemen.

aus 08-09 townsvfrogXL We rijden terug naar huis en eten die avond in het restaurant van de rugby club, de Cowboys, van Townsville. We eten er lekker in een gezellige atmosfeer. Als we thuiskomen zit er een prachtige boomkikker op een grote watermeloen. Eentje die nieuwsgierig is geworden hangt uit een kier boven de deur. In de lokale krant lezen we dat er bij Magnatic Island, een eilandje voor de kust van Townsville, een krokodil is gesignaleerd. Een strop voor de bedrijven op het eiland, want de toeristen blijven weg. Nog een nacht slapen we in een koele kamer in een heerlijk bed om daarna weer in ons “penthouse” te duiken. We nemen afscheid van Graham en Lesley, een stel aardige, gastvrije mensen en gaan “0n the road again”.

aus 08-09 ayrcaneharvestXL We volgen opnieuw de Bruce HWY en rijden kilometer na kilometer door de suikerrietvelden. Geen wonder want het district Burdekin is de suikerprovincie van Australie. Op ongeveer 800.000 ha. van de rijke landbouwgrond van het district wordt suikerriet verbouwd. Ieder seizoen wordt er 1,25 miljoen ton suiker geproduceerd, hetgeen een kwart is van de totale suikeropbrengst van Australie. Het oogstseizoen loopt tussen juni en december. Burdekin ligt op een enorm groot ondergronds meer met water dat zich op ongeveer 10 meter onder het aardoppervlak bevindt. Vaak wordt het water gerefereerd aan vloeibaar goud. Er wordt gezegd dat het een van de grootste ondergrondse meren van Australie is en over de 20 miljoen megaliter water bevat. Desondanks gebruiken de boeren hier het water van de Burdekin Falls Dam en de Burdekin River. aus 08-09 ayrcanetrainXL In Ayr bezoeken we Kev en Kay, we hebben ze ontmoet op onze fietstocht over Tasmanie. Ze wonen op een caravanpark in Ayr, waar meerdere langkampeerders wonen. Het is een hartelijk weerzien. Kev is als vrachtwagenchauffeur werkzaam in de suikerrietindustrie. Hij werkt van ’s middags 5 uur tot de volgende ochtend 5 uur, 6 dagen per week, 2 weken achter elkaar. Over tropenjaren gesproken!! Het seizoen is bijna afgelopen en dan nemen ze enige tijd vakantie om hun kinderen en kleinkinderen ergens te treffen met kerst. Waarschijnlijk gaan ze daarna naar Port Hedland om opnieuw aan de slag te gaan. In de plaats Ayr scoren we de grootste slang !

aus 08-09 ayralfabeachXL Wij strijken neer in Alfa Beach op een mooie rustige camping niet ver van zee. Hier vliegen Blue Winged Kookaburras rond. Deze kookaburra met blauwe vleugels lacht niet zoals de andere soort dat wel doet. ’s Avonds zien we hoge vlammen oplaaien van het vuur dat in de suikerrietvelden wordt aangestoken voordat het riet geoogst wordt. Het Burdekin district is een van de laatste gebieden in Australie waar het groene suikerriet door vuur wordt ontdaan van het overtollige dorre blad en onkruid. Slierten as van de verbrande troep vliegen soms honderden meters door de lucht om daarna op de grond neer te komen en op onze auto zoals we merken.
Over de Burdekin River Bridge, plaatselijk genoemd de Silver Link , met een lengte van 1103 meter, rijden we verder naar het zuiden.

aus 08-09 airliebzoutXL Het landschap verandert enigszins; suikerrietvelden maken plaats voor weilanden waarop koeien grazen en we zien meer fruitkwekerijen. Aan het begin van Bowen bevinden zich de door de zon verdampende zoutvelden. Het is 1 van de 12 bedrijven waarvan Cheetsman Salt Ltd. eigenaar is. Op veel campings hier in Queensland gebruiken ze zout in de zwembaden. Ten zuiden van Bowen staataus 08-09 airliebmangoXL de bekende Big Mango. De 10 meter hoge mango bij het informatiecentrum is een geliefd foto object dat niet gemist kan worden. Gedurende het seizoen van april tot november vinden veel backpackers hier in de omgeving werk in de fruit- of groenteteelt met planten, plukken, sorteren en verpakken. Verder naar het zuiden ligt aan de kust het zeer toeristische Airlie Beach. Het is een gezellige plaats waar jong en oud zich vermaakt in het prachtig aangelegde zwembad aan de kust. Airlie Beach is het centrum van de Whitsunday Coast en de meeste bezoekers gebruiken de plaats dan ook om naar de Whitsundays, een eilanden groep met prachtige witte zandstranden ten noorden van Airlie Beach, te gaan. Ongeveer 70% van de eilandengroep is uitgeroepen tot National Park. Er zijn diverse mogelijkheden om de eilanden te bezoeken; per zeilboot, catamaran of op een cruiseschip meegaan.

aus 08-09 airliebeungellaXLNa enkele dagen verlaten we de kust en bezoeken het Eungella Nationaal Park. Eungella betekent land van wolken. ’s Ochtends vroeg hangt er vaak een mistige waas over de valleien. Vanuit de vallei draait de weg met scherpe steile bochten hoogop naar de Clarke Range. Vanuit het dorp Eungella zijn een paar korte wandelingen met mooie uitzichten. Via een dirt road rijden we door naar Crediton Hall, waar een eenvoudige camping is. Als ik het eten klaar maak verzamelt Sjoerd hout voor het kampvuur. Dit vuur is deels om de muggen te verdrijven en deels omdat het op deze hoogte, 700 meter, ook best wel een beetje fris is ’s avonds. In het donker arriveren nog een jongen in een auto met een hond en iemand op de motor. We maken een praatje met hen bij het vuur. De jongen, Scott, komt uit Melbourne en de man op de motor komt van oorsprong uit Nieuw Zeeland. Ze werken in Mackay en volgens hen zijn de Queenslanders een ander slag volk dan de rest van de Australiers. Veel relaxter. aus 08-09 airliebmackayXL We pakken ’s morgens vroeg op want we willen nog naar Finch Hatton Gorge. Maar van dat vroeg weggaan komt niet veel terecht want als Sjoerd de auto wil starten blijkt dat de accu leeg is. Scott die ook al op is en voor de tent een sigaretje zit te roken komt gelijk met z’n auto aanrijden en met behulp van startkabels krijgen we ook onze auto weer aan de loop. Finch Hatton Gorge ligt een flink eind van de asfaltweg, zodat we het er maar niet op wagen om daar naartoe te gaan met het risico dat de auto weer niet start. Het is zondag en gaan we naar een camping in Mackay om van hieruit morgen op zoek te gaan naar een eventuele nieuwe accu. Buiten de garages om zijn hier veel bedrijven die gespecialiseerd zijn in accu’s, of banden of elektriciteit waaronder airco’s, of remmen en koppelingen. Een andere buurman op de camping helpt ons de volgende ochtend weer op gang. Bij een bedrijf worden de accu’s doorgemeten en het resultaat is dat er twee nieuwe in moeten, een voor het starten en de andere waar de koelkast op is aangesloten.

aus 08-09 airliebhillsbXL Met een gerust hart kunnen we weer op pad. Ten noorden van Mackay ligt aan de kust Cape Hillsborough National Park. We staan dicht bij het strand waar ’s morgens vroeg, tussen zes en half zeven, kangoeroes te zien zijn. ’s Nachts schuivelen hier schildpadden naar de wal om hun eieren te leggen. We zien de schildpadden niet alleen hun sporen op het strand. aus 08-09 airliebleguaanXL Op de terugweg naar Mackay doen we Finch Hatton Gorge nog aan. Door het regenwoud is een pad naar de Araluen Falls met een poel waar je kunt zwemmen, waar op dit vroege uur al druk gebruik van wordt gemaakt. Wij lopen door naar de Wheels of Fire Falls maar moeten halverwege terugkeren omdat de track afgesloten is wegens stormschade. Op de terugweg maakt een monitor lizzard zich haastig uit de voeten en kruipt in een palmboom. In Mackay blijven we nog een dag omdat de auto een servicebeurt nodig heeft. Ondertussen duiken wij een internetcafe binnen, gaan winkelen en eten in de Sportpub. In de straten en in de winkels is men druk bezig met kerstversiering aan te brengen. In de winkels hangen de rekken vol met mooie kleding voor de kerst. Het zijn prachtige blote jurken, soms chique maar ook wel heel erg vlot en modern.

aus 08-09 rubypianoXL Vanuit Mackay rijden we landinwaarts. In de omgeving wordt veel suikerriet verbouwd, maar het glooiende landschap gaat over in groene weilanden met grazende koeien en in kolenmijnen. Het lijkt wel of elke afslag van de Peak Downs HWY leidt naar een cattle station of kolenmijn. Een locomotief met daar achter een halve kilometer wagons geladen met kolen slingert door het landschap. In de haven van Mackay worden de wagons gelost en de kolen verscheept. Het dorp Clermont waar we overnachten, is na een overstroming met diverse slachtoffers, volledig herbouwd op een hoger gelegen gebied. Om aan te geven hoe hoog het water destijds stond, hangt er in een boom een replica van de piano, die er tijdens de overstroming terecht is gekomen. aus 08-09 rubygaleryXL We maken een ommetje over de Sapphire gemfields. Een van werelds meest belangrijke saffier houdende gronden omvat een oppervlakte van ongeveer 900 vierkante kilometer. De velden rond Anakie, Sapphire, Rubyvale en Willows staan bekend om de grote, zeldzame saffieren. Op diverse plaatsen kun je je geluk beproeven om naar edelstenen te gaan zoeken. Je hebt dan wel een vergunning nodig. Particulieren geven je ook, tegen betaling, de mogelijkheid om te gaan “pannen”. Wij kiezen voor de gemakkelijkste weg en bezoeken in Rubyvale een gallerie met mooie gemaakte sieraden waar de edelstenen in verwerkt zijn. Het is wel leuk om hier even rond te scharrelen zo vlak voor mijn verjaardag……!

aus 08-09 rubygoghXL Het is zaterdagmiddag als we in Emerald arriveren en er is geen kip op straat. Eigenlijk ook geen wonder bij een temperatuur van 42 gr. C. zit iedereen binnen in een ruimte met airconditioning. We nemen een kijkje bij ’s werelds grootste zonnebloemschilderij en lopen via de Mosaic Pathway naar Pioneer Cottage. Een kerk en een aantal oude huizen zijn de overblijfselen uit de begintijd van Emerald. Een eindje verderop staat het mooie treinstation van Emerald, gebouwd in 1900 en gerestaureerd in 1986. aus 08-09 rubystatemeraldXLBij Lake Maraboon zoeken we voor een paar dagen wat verkoeling. Aan de rand van het meer zijn diverse picknicktafels en b.b.q. waar op zondag veel gebruik van wordt gemaakt. In het meer schijnt veel vis en rivierkreeft voor te komen. De camping wordt dan ook voor 90% bevolkt door vissers. Wij varen er wel bij, want we worden getrakteerd op rivierkreeft. Heerlijk!! Wij lezen, luieren, wandelen en vermaken ons met de lorikeets die, zodra je het ontbijt op tafel hebt staan, komen aanvliegen. Ook zien we hier weer apostlebirds , ook wel happy Jacks genoemd. Deze vogels leven in een groep van 6 tot 18 vogels. Binnen de groep krijgen er 2 of vaak 1 paar , 1 jong. (van de chinezen overgenomen?) Dit jong wordt verzorgd door de hele groep. Via Springsure, waar we boodschappen halen bij notabene de Spar, rijden we door naar Carnarvon National Park.

aus 08-09 carnnpXL Het Carnarvon National Park heeft een oppervlakte van 298.000 ha. De natuurlijke schoonheid van de Carnarvon Gorge sectie is een gebied met diepe kloven geflankeerd door steile kliffen met koele kristalheldere kreken en watervallen. In de schoolvakanties moet je voor een plek op de camping reserveren, maar in deze rustige periode kunnen we zo terecht op het Takaraka Bush Resort. We krijgen een folder mee over het Nationale Park en de nodige informatie over de tracks die je er kunt lopen. De langste track is inclusief alle zijsprongen 23 km. lang. Het is een mooie camping met veel schaduwplekken en een grote open campingkeuken. Hier komen ’s avonds veel mensen hun potje koken en een babbel maken met de andere campinggasten.

aus 08-09 carncrossingXL We besluiten om de volgende dag de langste track te gaan lopen. Geadviseerd wordt om rechtstreeks naar het verste punt van de hoofdtrack te gaan en de diverse kortere zijtracks op de terugweg te doen. Het is gelukkig een beetje bewolkt als we om 6.15 uur van start gaan. We lopen langs de Carnarvon Creek door de gelijknamige Gorge. Een goed pad voert dan langs de ene, dan langs de andere kant van de kreek. We steken 22 keer de Carnarvon Creek over tot aan het verste punt Big Bend. Het pad er naartoe is prachtig met veel palmbomen, eucalyptussen, varens en andere planten. Een natuurlijke poel in de Carnarvon Creek ligt in een elleboog van de gorge beneden overhangende zandstenen wanden. We hebben nog energie over en beginnen op de terugweg aan de eerste zijtrack, Boowinda Gorge. Over grote keien en rotsblokken lopen we een km. deze uitgeslepen gorge met prachtig gekleurde wanden in.

aus 08-09 carncathcaveXL Zo’n 80 meter stroomafwaarts is de Cathedral Cave. Deze massieve door de wind uitgesleten overhangende wand, was duizenden jaren een schuilplaats voor de Aboriginals. Aboriginal kunst op de zandstenen wand is een fragile herinnering aan de oorspronkelijke bewoners van de gorge.
De Ward’s Canyon. In het kleine overgebleven stuk regenwoud van deze nauwe zijgorge floreren zeldzame kingvarens. Een korte, steile track slingert rond een kleine waterval.
De Art Gallery is de volgende zijsprong. Over de tweeduizend gravures, oker stencils en tekeningen versieren de 62 meter lange zandstenen wand van deze voor de Aboriginals veelbetekenende plek.
aus 08-09 carnamphithXLVerstopt binnen de wanden van de gorge is een 60 meter diepe kamer uitgeslepen door stromend water in de rots; het Amphitheatre. Weergalmende akoestiek draagt bij tot adembenemende atmosfeer. Het vergt enig klimwerk maar het is de moeite waard.
Evenals het Amphitheatre is ook de weg naar Moss Garden , weggestopt in de Violet Gorge, een klimpartij. Een natuurlijke bron sijpelt van de rotswanden en voedt een vochtig mostapijt. Beneden de boomvarens tuimelt een kleine waterval van een rots in een ijskoude waterpoel. De track zit erop. We rijden terug naar de camping. In de keuken wordt door deze en gene verhaal gedaan over de lange maar toch wel zeer mooie wandeling. De vermoeide benen zijn na een koud biertje, een goede maaltijd en een flinke nachtrust snel vergeten.

Vandaag staat een kortere wandeling op het programma, Boolimba Bluff, welke 200 meter boven de Carnarvon Creek uittorent. Het is de enige track vanuit de gorge naar een uitzichtpunt. Op steile stukken komt er enig klimwerk aan te pas. Via een heel steil gedeelte met 300 meter treden en korte ladders bereiken we de top. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht op de gorge en de omgeving. aus 08-09 carnboolimbaXL Als we weer beneden zijn rijden we naar de Rock Pool. De enige plaats in de Carnarvon Gorge waar je mag zwemmen. In de poel staat echter weinig water zodat we met onze handdoekjes onder de arm bezweet en teleurgesteld terugkeren naar de camping. We plakken er nog een dag aanvast voor een paar kortere wandelingen. De eerste is naar Mickey Creek Gorge. Na enkele kilometers staat op een bord vermeld dat de officiele track hier ophoudt, over keien gaan we verder de nauwe gorge in. Waterpoelen dwingen ons tenslotte om terug te keren. Een andere zijtak van de track gaat langs een kreek waar veel rode, blauwe en groene libelles zweven. Ook horen we het gekwaak van kikkers maar we kunnen ze niet ontdekken. De track eindigt waar grote rotsblokken ons beletten om verder te gaan.

We sluiten af met de laatste tevens de kortste wandeling de Baloon Cave Aboriginal Cultural Trail. Deze wandeling tussen de palmbomen door leidt naar een overhangende wand met afbeeldingen gemaakt door Aboriginals. Terug op de camping strijken we opnieuw neer in de keuken en kletsen met o.a. Stephan uit Belgie, hij fietst van Cairns naar Brisbane, en met Judy en haar man uit Toowoomba. Helaas ook hier in Carnarvon N.P. is een tijd van komen en gaan. Morgen 15 november gaan we richting de kust.

aus 08-09 mirhotelXL We rijden de dirt road af naar de hoofdweg waar Stephan, de Belg op de fiets, staat uit te puffen en een banaantje te eten. Ik krijg bijna medelijden met hem, in deze hitte op de fiets, maar 2 jaar geleden fietsten we zelf ook bij deze temperaturen. So what, zo’n jonge knaap. We informeren of het goed gaat en of hij nog wat nodig heeft, maar hij weet waar ie mee bezig is. Alles is oke! Via Biloela zwaaien we af naar Miriam Vale, op deze zondagochtend een populaire pleisterplaats. Een grote groep motorrijders rijdt door het dorp richting de kust. Het lijkt aus 08-09 miragneswXL me net zo’n tripje als koffiedrinken in Noordpolderzijl, waar je ook fietsers, skeeleraars en motorrijders treft op zondagochtend. De weg naar Agneswater is rustig. Het is een populaire badplaats waar iedereen verkoeling heeft gezocht op het strand. We zoeken een plekje in de schaduw om te lunchen. Via een rustige binnenweg rijden we naar Bundaberg een plaats met ongeveer 50.000 inwoners. Ook hier wordt in de omgeving suikerriet verbouwd, maar het meest bekend is Bundaberg vanwege de rum. Hier staat de distilleerderij die, volgens de producenten zelf tenminste, de lekkerste rum van Australie maakt. Het is een aardige plaats met breden wegen, omzoomd door wuivende palmbomen. Hier en daar nog nog enkele oude gebouwen, waarvan het postkantoor er een is.

aus 08-09 mirginginXL Aan de Gin Gin Road liggen de Mystery Craters. Niemand weet hoe deze kuilen 25 miljoen jaren geleden ontstaan zijn, vandaar de naam. Wij worden ook niet veel wijzer, want het is nog gesloten als wij er arriveren. In het dorp Gin Gin is een goede Bakery waar ze heerlijke koffie en brood verkopen. Bij de meeste warme bakkers hier kun je koffie en broodjes kopen, ze hebben vaak een klein terras.
Bijna het gehele dorp Childers valt onder monumentenzorg. Veel gebouwen zijn opgetrokken in de Victoriaanse stijl. De straten worden omzoomd door bloeiende bomen. In de omgeving zijn veel fruitkwekerijen waar backpackers op af komen om iets bij te verdienen. aus 08-09 mirchildersXL Een onuitwisbaar drama van Childers is de verschrikkelijke brand in juni 2000. Het Palace Backpackers Hostel werd door brand verwoest waarbij 15 backpackers omkwamen. In het Childers Palace Memorial Art Galerie en Information Centre is nu een ruimte ingericht gewijd aan deze jonge slachtoffers.
Hervey Bay is een toeristische bestemming aan de kust dat eigenlijk uit 5 kleine dorpen aan het water bestaat die nu een gemeente vormen. Het is vooral bekend door z’n lange zandstranden. Helaas zijn we te laat voor de walvissen die hier tussen juli en eind oktober gesignaleerd worden. In Hervey Bay proberen we nog wat informatie in te winnen omtrent Fraser Island. Volgens de mensen op het Information Centre is er in de haven en op het eiland zelf wel een en ander te krijgen. Op goed geluk gaan we de volgende ochtend naar de haven om te kijken of er een mogelijkheid is om de overtocht zonder reservering te maken.

aus 08-09 fraserbeachXLIn River Heads kopen we een retourtje voor de boot en rijden, na 35 minuten varen, het grootste zandeiland ter wereld op.Wat Fraser Island zo bijzonder maakt is het feit dat het regenwoud op deze arme zandgrond groeit. Het eiland is 120 km lang en gemiddeld 15 km breed. Vanwege de zandwegen op het eiland kun je er alleen terecht met een 4WD. De meeste toeristen bezoeken het eiland voor een dag en gaan met een georganiseerde 4WD- bus mee. Bij de jongere generatie is het zeer populair om met meerdere personen een 4WD ( een 11-zitter) te huren en zo het eiland over te crossen. De kampeeruitrusting enz. boven op het dak en rije maar! We rijden met een slakkegangetje naar de oostzijde van het eiland. In Eurong kopen we een fatsoenlijke kaart van het eiland en een tabel met getijden. Om van de ene route naar de volgende te gaan moet je af en toe over het strand rijden. Het is dan wel handig om te weten hoe laat de getijden zijn. Op een van de tracks is een oversteek door de duinen waar we vast komen te zitten. Na enig graafwerk, wat bij een temperatuur van 35 gr. C. de nodige zweetdruppels kost, is ook deze hobbel genomen.

aus 08-09 frasertealakeXL Op het eiland zijn diverse accomodatie mogelijkheden. Aan de westzijde is het zeer luxe Kingfisher Bay Resort, aan de oostzijde zijn een aantal campings en op “beach-zones” mag je zelfs op het strand kamperen. Let wel; er zijn daar geen voorzieningen! Op het eiland zijn ongeveer 200 zoetwatermeren. Een van die meren is Lake Boomanjin. Door de vegetatie is het water theekleurig, het meer is omgeven door spierwit zand. In Lake Birrabeen een eind verderop is het water helder van kleur en zeer in trek bij zwemliefhebbers. De zandpaden op het eiland zijn over het algemeen zeer smal, met diepe kuilen en gaten, boomstronken en keien. Met een gemiddelde van amper 15 km per uur zigzaggen we het eiland over. Af en toe tref je een tegenligger en is het pad niet breed genoeg om elkaar te passeren Een van de twee moet dan zover terug waar dit wel mogelijk is.

Lake McKenzie ligt 80 meter boven zee niveau en heeft een oppervlakte van 130 ha. Het is waarschijnlijk het meest populaire meer van het eiland. Op de parkeerplaats aus 08-09 fraserlakemckXL kunnen we amper onze auto kwijt. Het meer is een plaatje: kristalhelder water en prachtig wit zandstrand. Dat nodigt wel even uit om een duik te nemen. Een dingo struint over het strand en gaat alle rugzakken en tassen bij langs op zoek naar eten. Op alle campings, in toiletten, ja overal, hangen bordjes dat je dingo’s niet mag voeren en dat ze zeer agressief kunnen zijn. Ook ouders moeten hun kinderen goed in de gaten houden. Het zijn en blijven wilde dieren !! In 1980 is hier nl een baby verdwenen. Volgens de moeder, Lindy Chamberlain, is de baby uit de tent gekaapt door een dingo. Niemand geloofde haar en ze werd veroordeeld voor moord. In 2001 viel het tweede slachtoffer, een negenjarig jongetje uit Brisbane. Na meerdere aanvallen in de daarop volgende jaren, werd uiteindelijk geconcludeerd dat dingo’s t.a.v. mensen zeer gevaarlijk kunnen zijn. Onze laatste overnachting brengen we door op op Central Station, een basic camping midden op het eiland. Zonder problemen bereiken we de volgende dag in de regen Wanggoolba Creek vanwaar de boot vertrekt ons naar het “vaste” land brengt.

aus 08-09 bunyahervbeachXL We relaxen nog een paar dagen in Hervey Bay. De camping waar we verblijven ligt op loopafstand van het centrum en het strand. Onderweg naar het centrum bewonderen we de grote tuinen met prachtige bloemen en keurig gemaaide gazons. Het is zondag en er zijn veel mensen op het strand. Ouders met kinderen zoeken verkoeling in het water. Een paar uur later ploffen wij, na een lange wandeling langs het strand, neer onder de bomen waar het met een briesje vanaf zee ook goed uit te houden is. Sommige winkels zijn open en op de terrassen is het gezellig druk. Na de lunch gaan we terug naar de camping en nemen de volgende dag afscheid van Hervey Bay, een plaats die we toevoegen op het lijstje favoriete badplaatsen.

aus 08-09 bunyatrackXLNa enkele weken kust trekken we weer het binnenland in. Via de Great Bunya Drive, een toeristische route, rijden we door het prachtige landschap van de Darling Downs en South Burnett naar Bunya Mountains National Park. Het laatste stuk er naartoe is vrij steil met veel bochten. Bij Dundaba, waar een informatie centrum is, gaan we op de camping. Het is een basic camping, maar… met warme douches en dat voor AUSD 4,35 p.p.!! Het nationale park ligt op een hoogte van 1000 meter en heeft een mix van vochtig- en droog regenwoud, graslanden en bossen die de bergen bedekken. Met open vlaktes in het westen en omgeven door ontgonnen land lijkt het Bunya Mts N.P. net een eiland. ’s aus 08-09 bunyamistXLMorgens worden we wakker van het geluid van de vogels. We horen het bijzondere geluid van de “crying baby”. Het is het geluid van de groene catbirds. Rond de auto hoppen de wallabies(een klein soort kangoeroe) over het kampeerterrein. Er zijn weer diverse wandeltracks, waarvan we een paar lopen. Onderweg zien we prachtig gekleurde vogels , diverse bloemen en meters hoge bomen. Vanaf een uitzichtpunt zien we de Bunya Pines boven het klamme regenwoud uittoornen. Je kunt ze herkennen aan de koepelvormige kruin. In de verte zien we een groepje Topknot Pigeons neerdalen in de toppen van de bomen. Met de verrekijker kunnen we ze waarnemen. Helaas heeft de telelens van ons fototoestel niet het bereik om ze goed te fotograferen. Vanwege de hoogte is de temperatuur er aangenaam. Op een morgen zitten we echter compleet in de wolken. Na enkele uren is de lucht schoon en schijnt de zon volop. ’s Middags begint het echter te regenen. We schuilen en maken een praatje onder de luifel bij onze buren, Lesley en Graham. Sinds half november zijn zij weer aan de rit richting het zuiden.

Aan de zuidkant verlaten we het park en volgen de route naar Maclagan door het open landschap. Langs de kant van de weg en in de weilanden zien we grote velden met paarse bloemen. Volgens de bordjes langs de kant van de weg zijn hier ook wijnboeren gevestigd. De wijngaarden zelf zijn waarschijnlijk verstopt achter de heuvels want we kunnen ze niet ontdekken. Koeien blokkeren nog even de weg, maar lopen rustig naar de kant als we langs rijden. Het landschap verandert, meer bebouwing, wegen, auto’s, meer lawaai….. we naderen Brisbane. Ongeveer 12 km. ten zuiden van het centrum duiken we de Big 4 op om van daaruit de stad op ons gemak te gaan bekijken.

In Brisbane wonen ongeveer 1,5 miljoen mensen. Het is een stad die zich snel heeft ontwikkeld. Snelwegen sluiten aan op de straten in de binnenstad waar hoge kantoorgebouwen en warenhuizen boven de landschappelijke parken, tuinen en de Queenstreet Mall, de belangrijkste winkelstraat van Brisbane, uitsteken.

aus 08-09 brispoolXL Voor de ingang van de camping stopt de bus die ons naar het centrum brengt. We lopen de Victoria Bridge over naar de South Bank Parklands. Het park ligt aan de oevers van de Brisbane River en is in 1988 geheel opnieuw aangelegd en heeft een oppervlakte van 16 ha. In het recreatiegebied is voor elk wat wils. Via een wandelpad met bloeiende bloemen en bomen bereiken we de zondagsmarkt. Ondanks de warmte zijn er al veel mensen op de markt. Wegens te weinig animo is het reuzenrad nog niet in beweging. Rondom een goochelaar heeft zich een hele verzameling kinderen geschaard. Hij doet het ook erg leuk. Het meest indrukwekkende hier is Street Beach. aus 08-09 brisboardwXL Vanaf de markt lopen we als het ware zo het langerekte zwembad in. Het zoutwaterbad, compleet met zandstrand, slingert door het park. Je kunt hier zwemmen, zonnen of lekker luieren in de schaduw onder de palmen. Aan de rand zijn plenty picknicktafels met barbeques. Langs de oever van de Brisbane River is een breed wandelpad met banken onder de Moreton Bay vijgenbomen, vanwaar we een goed uitzicht hebben op de skyline van Brisbane. Het geheel wordt gecomplementeerd met diverse cafe’s en restaurants. Veerboten varen op de Brisbane River af en aan naar diverse stadsdelen aan de rivier. Op onze dagkaart van de bus kunnen we tevens met de boot mee. Na de lunch maken we zo onze eigen cruise over de rivier. In River Site lopen we de stad weer in naar het busstation. De bus zoeft over de busbaan en brengt ons binnen een half uur weer terug op de camping.

aus 08-09 briskerkXL Het is nog steeds erg warm als we op maandag 1 december van start gaan voor een stadswandeling. Veel koloniale gebouwen moesten de afgelopen tientallen jaren plaats maken voor moderne wolkenkrabbers. Gelukkig heeft Brisbane een deel van zijn architektonische erfenis weten te behouden. De meeste interessante gebouwen staan in het centrum, dat zich in een bocht van de Brisbane River bevindt. De straten die van noordwest naar zuidoost lopen, zijn genoemd naar Britse koningen, de straten die haaks daarop staan dragen namen van koninginnen. Op het King George Square steekt de toren van de City Hall fier in de lucht. Toen het gebouw in 1930 gereed kwam was het zandstenen gebouw het hoogste van Brisbane. Vlakbij het stadshuis staat de Albert Street Uniting Church. Deze Victoriaanse neogotische kerk is gebouwd van donkere baksteen en lichte Oamaru-kalksteen uit Nieuw Zeeland. aus 08-09 briskoperXLWe lopen door naar de Elizabeth Street waar de katholieke St. Stephen’s Chapel staat. Het werd in 1850 gebouwd maar de kerk barstte al snel uit haar voegen en daarom werd in 1863 begonnen met de bouw van de St. Stephen’s Cathedral. Het is lunchtijd als we op het Anzac Square aankomen, waar het Anzac Memorial is opgericht. Onder de bomen lunchen hier de mensen die in de omgeving werkzaam zijn. In de Botanic Gardens die in een lus langs de rivier liggen is het heerlijk rustig en koel onder de bomen. We blazen even uit op een bankje aan de rivier. Voor ons ligt een zeiljacht: Noorderzon Amsterdam staat er op. Ook toevallig! Aan het einde van de George Street staat het Parliament House, een gebouw dat in 1868 in Franse Renaissancestijl werd opgetrokken. Het dak is bedekt met koper uit Mt. Isa. Inmiddels is het 34 gr. C. en de fut gaat er bij ons al een beetje uit. We pikken nog even een terras en hoppen op de bus en terug naar de camping.

aus 08-09 briskerstXLIn de Queenstreet Mall staat een grote kerstboom waar kinderen ’s morgens kerstliederen zingen. Een kerstman stapt er rond en schudt diverse kinderhandjes. De man is niet te benijden in z’n dikke pak, dan heeft onze Sinterklaas het beter getroffen!. In het overdekte winkelcentrum is het heerlijk koel. De etalages en op straat overal zie je kerstverlichting en versiering. We kunnen er nog steeds niet aan wennen om met deze temperaturen aan Kerst te denken. We eten in de food mall waar ze een grote keuze hebben. Als we na de lunch buiten komen slaat de warmte ons weer tegemoet. Voor vandaag is het genoeg we gaan terug naar de camping. Onze buren op de camping, hij komt van oorsprong uit Nijmegen, gaan vanavond naar een optreden van Andre Rieu. Rieu is hier zeer populair. Na een optreden in Melbourne, Sydney en Perth treedt hij nu 2 avonden op in Brisbane. aus 08-09 brisbridgeXL Sjoerd leest in de krant dat een zoon van Jan van Dijk, oud FC Groningen speler, hier in Queensland ergens bij een club voetbalt. Hij schijnt het wel goed te doen want ze willen hem graag houden. We dachten vandaag even te relaxen, maar de moderne techniek gooit weer roet in het eten. Onze orgarniser, wel eentje uit de vorige eeuw, laat het afweten. Alle adressen telefoonnummers enz. zijn weg, NIETS MEER!!! Een halve dag zijn we bezig om alle adressen via internet weer op te zoeken. De meeste hebben we gevonden. Je moet toch wat als je de kerstkaarten en postzegels klaar hebt liggen.
Na een nacht met stevige regenbuien en zwaar onweer nemen we op vrijdag 5 december afscheid van Brisbane.

____________________________________________________________________________________

BRISBANE NAAR MELBOURNE

aus 08-09 lamtamborineXL Op bijna twee uur rijden ligt ten zuiden van Brisbane het Lamington National Park. We doen er iets langer over want we maken nog een tussenstop bij het Visitor Centre in North Tamborine. Er is weinig informatie over het N.P., maar de man achter de balie doet z’n uiterste best om z’n eigen dorp te promoten. Uiteindelijk gaan we met een wandelroute, de Gallery Walk, de deur uit. De wandeling door het dorp gaat hoofdzakelijk langs de vele souvenierswinkeltjes, cafe’s en restaurants. Er zijn nog aus 08-09 lamcancreekXLenkele wijnproeverijen en een grote winkel met koekoeksklokken. Onderweg naar het N.P. passeren we even buiten het dorp Canungra een leuke camping. Het ligt aan de Canungra Creek en we besluiten hier te overnachten. Er staan weinig mensen en het is er heerlijk rustig. We maken met enkele mensen nog een praatje. O.a. met een mevrouw van Kangaroo Island. Ze reist sinds 2 jaar in een kleine camper rond en wil haar huis in Emu Bay verkopen want het reizen bevalt haar goed. Een eindje verderop staat een mevrouw van 80 jaar. Zij reist reeds 10 jaar rond in haar camper. Ook zij blijft doorreizen zolang het nog kan zegt ze. Geweldig dat je dat nog kunt doen op die leeftijd!!

aus 08-09 lammistXL We worden wakker in een klein wereldje. Het heeft de afgelopen nacht geregend, het is nevelig en drukkend warm. Vanwege het weer stellen we het wandelen maar een dag uit. Als de “camphost” ’s avonds haar tien dollar komt halen vertelt ze dat het weer de volgende dag beter zal zijn. Het weer is inderdaad verbeterd als we naar Binna Burra, startplaats van diverse wandelroutes in het Lamington National Park, rijden. Het natuurgebied ligt op de grens van New South Wales en heeft een aus 08-09 lampademelonXLoppervlakte van 20.000 ha. De rotsen zijn van vulkanisch gesteente en een dicht subtropisch regenwoud bedekt de bergkammen en valleien. Binna Burra ligt op ongeveer 800 meter hoogte en bij aankomst behoorlijk in de wolken. We weten niet hoe het weer verder uit zal pakken en kiezen voor een aantal kortere routes. Een ervan gaat door het regenwoud, waar we weer te maken krijgen met leeches(bloedzuigers). We zien echter ook veel mooie gekleurde vogels. Mede door het weer is het wandelen door het regenwoud niet aangenaam. Terug op de parkeerplaats en bij de picknicktafels springen redneck pademelons rond, een soort kleine wallabie.

aus 08-09 lamcavecircXL Bij de lodge gaan we van start voor een wandeling genaamd de “Cave Circuit”. Gelukkig is het weer een beetje opgeklaard en hebben we als we boven zijn een goed uitzicht over de Coomera Vallei. De Kweebani Cave is niet echt een grot maar een grote overhangende klif. De route eindigt bij het informatiecentrum, vanwaar we over de weg terug moeten lopen naar de auto. Het begint een beetje te regenen. Een automobilist stopt en vraagt of we mee willen rijden. Het is niet ver meer en dat stukje kunnen we nog wel lopen. Verkeerd gegokt, een paar minuten later valt het water met bakken vol uit de lucht en worden we de laatste 500 meter nog even doornat. aus 08-09 lamballonXL Omdat op de camping aan de Canungra Creek geen douches zijn rijden we door naar de showgrounds van Canungra. Hier kun je kamperen en hebben ze douches. Het is er echter een grote troep, hooi en modder in de douches zodat we het na 1 nacht wel gezien hebben. Om 5 uur de volgende ochtend worden we wakker van geroezemoes rond de auto. Op het middenterrein zijn ze bezig om een hete luchtballon op te laten. Als we staan te kijken komt onze buurman bij ons staan en maakt een praatje. Ondertussen probeert hij ons een sat.schotel te verkopen voor 500 AUSD. Hij vindt het maar vreemd dat we geen tv hebben, maar als we dat willen kan hij daar ook wel voor zorgen.

aus 08-09 lamtreewalkXL We gaan opnieuw aan de rit, naar het Lamington N.P. en nu naar het gebied van de Green Mountains, O’ Reilly’s. Op de parkeerplaats wemelt het van lorikeets en rosella’s. Via een wandelpad door het regenwoud bereiken we een botanische tuin. Het is mooi aangelegd met veel groene planten en bomen. De O’Reilly’s Tree Top Walk gaat via hangbruggen over de toppen van de bomen. Voor een nog beter uitzicht moet je via een ladder “de boom in”. Sjoerd gaat het ondernemen terwijl ik veilig beneden wacht. Op de foto zie ik wel hoe het uitzicht was. aus 08-09 lammoransXL Een andere attraktie hier is het voeren van de vogels om 11 en om 3 uur. De lorikeets en rosella’s weten het al precies en zijn in grote getale aanwezig. Het is ook wel een leuk gezicht al die gekleurde vogels. Na de lunch lopen we de Morans Falls Track. Een mooie wandeling langs de kliffen naar de watervallen met een mooi uitzicht op het dal. Ook scoren we nog een skink. Op de terugweg rijden we de “showgrounds” voorbij en gaan weer op de camping aan de kreek staan. Al is er geen douche er is voldoende regenwater en zelfs in de kreek kun je je opfrissen.We gaan zoals de meeste avonden vroeg naar bed en dus ook vroeg weer op. Het is hier rond deze tijd van het jaar om half 7 donker en ’s morgens tegen 5 uur licht. Om 9 uur ’s avonds ligt iedereen al in bed en ’s morgens om 5 uur scharrelt de eerste campinggast alweer rond. Wij hebben ons daar ook maar bij aangepast.

aus 08-09 gir1santaXLOp 9 december vertrekken we uit Canungra. Via Beaudesert rijden we door een heuvelachtig landschap. Onderweg zien we veel paarden- en runderfokkerijen met grote huizen en parkachtige tuinen. De weg wordt smaller, steiler en met veel bochten, totdat we Warwick bereiken. Een plaats met 12.000 inwoners zo’n 165 km. ten zuidwesten van Brisbane. Bijnaam van de stad is “Rose en Rodeo City”. Ons verblijf hier is van huishoudelijke aard. Als we in de winkelstraat lopen komt opeens Santa Claus compleet met rendieren voor z’n “arresslee” de hoek omzwaaien. Even later zien we de goed heilig man terug in het overdekte winkelcentrum. Kinderen kunnen daar samen met hem op de foto. Terug op de camping maken we kennis met onze buren. Ze wonen in Brisbane en zijn met hun ouders in de jaren “50 hier naartoe geemigreerd. Hun rondreis van 7maanden rondje Australie zit er na vandaag op. Ze zijn van plan om 3 maanden thuis te blijven en dan opnieuw “on the road” te gaan.

Om een beetje op de hoogte te blijven omtrent het weer hier en het wel en wee in de wereld kopen we af en toe een krant. Ook hier is de financiele crisis een hot item. Vooral in de mijnbouw, kolen en zink, worden veel mensen ontslagen. De koers van de Australische dollar zakt nog steeds. In augustus was 1AUSD 0,62 eurocent en nu 0,48. Verder lezen we dat Lance Amstrong mee doet aan de Tour Down Under, evenals Bram de Groot en Kai Reus van de Rabobank. Dit evenement wordt eind januari gehouden in Zuid Australie. Helaas zijn we daar dan nog niet in de buurt.

aus 08-09 gir3archXL Ten zuiden van Warwick ligt de Granit Belt, een hoog gelegen plateau van de Great Dividing Range. Dit hooggelegen gebied staat bekend om z’n fruit- en groenteteelt, alsmede de wijnbouw. Via een toeristische route die door het gebied gaat komen we aan in Stanthorpe. Ten zuiden van deze plaats ligt het Girraween National Park, waar grote rotsformaties omgeven worden door wouden. Het park ligt 900 meter boven zeeniveau en omvat een oppervlakte van 12.000 ha. Ruwweg 225 miljoen jaar hebben natuurlijke krachten zoals regen, zon en wind de grondslag gelegd voor dit unieke gebied in Queensland. aus 08-09 gir6pyrXL In het park zijn twee grote campings met warme douches. We gaan maar eens weer aan de wandel. Niet ver van de camping is de Granite Arch. Grote rotsblokken vormen de “Arch” waar de wandelroute doorheen loopt. Deze wandelroute is onderdeel van de track naar The Pyramid. Naar de voet van deze monsterachtige rots loop je door eucalyptus woud en langs enorme rotspartijen. We hopen maar dat het droog blijft want de klim naar de top gaat over een steile granieten wand. Eenmaal boven heb je bij helder weer een prachtig uitzicht over het dal en de rotsformaties in de omgeving. Helaas is het bewolkt en staat er een flinke bries. Het begint al een beetje te sputteren zodat we maar snel rechtsomkeert gaan.

aus 08-09 gir8junctXL Girraween is een Aboriginal woord en betekent “plaats van bloemen”. Op de track naar The Junction komt dit tot uiting. Prachtige bloemen en bloeiende struiken omzomen de oever van de Bald Rock Creek en zorgen voor de nectar voor de honingvogels en vruchten voor diverse parrots. Er zijn veel kleine vogeltjes, maar ze zijn zo bewegelijk zodat je ze niet goed kunt fotograferen. Tevens vliegt er een prachtig gekleurde lorikeet rond. Zo een hebben we nog niet gezien, maar ook deze laat zich niet “vangen”. Het enige resultaat is in vogelvlucht. aus 08-09 gir12sfynXL We volgende de Bald Rock Creek stroomafwaarts naar het punt waar deze samenkomt met de Ramsay Creek: The Junction. Er staat vermeld dat je hier kunt zwemmen, maar het houdt op dit moment bij pootje baden wel op. aus 08-09 gir14turtXL Een andere track, naar Castle Rock, varieert in zwaarte van gemakkelijk tot gemiddeld met op het eind nog een klimmetje naar de top van de granieten rots. De track van Castle Rock naar The Sphinx en Turtle Rock leidt over een bergrug en is een gemakkelijke route. De Sphinx is een granieten rotsblok waarop een groot, rond rotsblok balanceert. De Turtle Rock, een grote granieten monoliet, lijkt op de rug van een schildpad. Met een beetje fantasie kun je er een van maken.

aus 08-09 caskikkerslang

Op 15 december verlaten we definitief de staat Queensland.Het eerste plaatsje dat we aandoen in de staat New South Wales is Tenterfield. Een aardige meneer bij het Visitor Centre attendeert ons erop dat het in NSW een uur later is. Hij vertelt dat het uur verschil voor hun af en toe lastig is. Vooral bij het maken van een afspraak met mensen in Queensland, een paar km. hier vandaan, moet je altijd vragen: jullie of onze tijd. We rijden door naar Casino, heeft niets met gokken te maken, en rijden hier het Casino Village Resort op. Het complex is geheel omheind met gaas en een groot hek. We blijven er een paar dagen, veilig opgesloten!. Zo voelt het niet! Het is een prachtig park met zwembad, restaurant, golfbaan, grote open keuken enz. en dat voor AUSD 24 per nacht. Nu de schoolvakanties zijn begonnen hebben veel oudere mensen deaus 08-09 casvleermuizenXL drukke kust verlaten en zijn hier neergestreken. De gemiddelde leeftijd schatten we dan ook op 65 jaar. Het is er in ieder geval heerlijk rustig. ’s Avonds in het schemerdonker vliegen er honderden vleermuizen over. Als we op een dag naar het dorp lopen zien we ze in een park in de bomen hangen. Je ziet ze niet alleen, maar je ruikt ze ook. Een onaangename lucht! Ook laat de groene boomkikker zich ’s avonds zien. We hoorden ze wel maar konden niet ontdekken waar het geluid precies vandaan kwam, totdat we ze zien zitten op de rand van de dakgoot van een loods. Na een poosje springen ze met een grote sprong in een hoge heg naast ons. Terwijl ik met een zaklamp naar de dakgoot schijn, maakt Sjoerd een paar foto’s. ’s Morgens zijn de kikkers allemaal weer verdwenen.

aus 08-09 casilukastrandXLWe rijden naar de kust, deels om de plaats Evans Head te bezoeken en deels om te zien of het werkelijk zo druk is aan de kust als ze ons verteld hebben. Evans Head ligt aan de monding van de Richmond River, waar veel mensen zwemmen, kanoen en vissen. De camping is inderdaad tjokvol!! Terug op de HWY nemen we een stukje zuidelijker de afslag naar Bunjalung National Park. Op de camping Woody Head zijn 103 kampeerplaatsen. We kunnen we er 2 nachten staan, daarna zijn ze volgeboekt tot eind januari. We grijpen de kans en hebben hier een paar heerlijke dagen. aus 08-09 casilukarotsXL Prachtig strand met grote uitgesleten rotspartijen. Bij laag water kun je heerlijk in de poelen dobberen. ’s Ochtends vroeg maken we een wandeling over het strand. Op enkele vissers na is er nog niemand. Op het strand liggen grote droge bomen die vanaf de wal op het strand zijn beland.Op het uiteinde van een een grote rotsachtige plateau scharrelen meeuwen tussen de pelikanen rond. Rond twaalf uur zien we op de camping de goanna’s tevoorschijn komen. Ze hebben niet veel rust, want ze worden door de mackpies, vogels die op eksters lijken, verjaagd. Het is overdag drukkend warm. ’s Nachts breekt er een hevig onweer los, maar in de loop van de ochtend breekt de zon alweer door. Op zaterdag 20 december pakken we op om evenals veel andere mensen, plaats te maken voor een nieuwe golf kampeerders.

aus 08-09 casbbqXL Bij Grafton verlaten we de HWY1 en nemen een rustige weg via gehuchtjes als Nymbolda en Clouds Creek. Er is een klein stukje dirt road, maar verder is het asfalt en de weg slingert zich gestaag omhoog. Tegen de middag bereiken we Ebor Falls. Voor ons bekend, want we zijn in een gebied terecht gekomen dat we aan het begin van het jaar ook bezicht hebben. We proberen te vermijden om via dezelfde weg of plaats te rijden, maar dat zal af en toe niet lukken. Bij Wollomombi slaan we af naar Oxley Wild River National Park. Bij de Wollomombi Gorge is een kleine camping. Plaats genoeg, want er staat niemand. Vogels, kangoeroes, en een dragon aus 08-09 caswollombiXL zijn tot 6 uur ’s avonds de enige medebewoners die we zien. Daarna komen er nog een paar campers en enkele kampeerders met een tent. Onze naaste buren komen uit Oostenrijk. Ze wonen in Graz. Hij komt van oorsprong uit Wenen en zij uit Veendam!! Ze ontvluchten de Oostenrijkse winter en verblijven hier nu voor de 5e keer 6 maanden.De camping ligt op 900 meter hoogte en ’s avonds begint het behoorlijk fris te worden. Sjoerd steekt het kampvuur aan, waar we gelijktijdig nog even een biefstukje op klaar maken met zoete aardappel. De volgende ochtend is het nog behoorlijk koud als we opstaan, maar zodra de zon tussen de bomen doorschijnt is het gelijk weer warm.

Dichtbij Armidale zijn de Dangar Falls. Er zijn een paar wandelroutes uitgezet met diverse platforms, zodat je de watervallen van verschillende kanten kunt bekijken. Op de aus 08-09 casdangarfallsXL picknickplaats zijn bbq’s en er is een camping. Na de lunch draaien we de New England HWY weer op richting Uralla. Op advies van onze buurman op de camping in Armidale bezoeken we hier het McCrossing’s Mill Museum. D.m.v. een serie schilderijen wordt hier het leven van de struikrover “Thunderbolt” uitgebeeld. Frederick Ward zo als eigenlijk zijn naam was, hield postkoetsen aan, brak in in huizen, winkels, hotels en stal tientallen paarden. Soms had hij ook medelijden met de slachtoffers, had spijt en gaf de buit na enkele dagen terug. Hij werd opgepakt en gevangen gezet op Cockatoo Island in de haven van Sydney. Hij wist hieruit te ontsnappen,maar werd enkele jaren daarna vlak bij Uralla overmeesterd en neergeschoten.

aus 08-09 caswalchaXLIn Walcha, waar we overnachten regent het pijpestelen en ook de volgende ochtend is het nog bewolkt. We doen er de nodige boodschappen en een “bakkie” (fietsterm) .In Walcha is een Open Art Gallery. Diverse houten sculpturen vind je door het hele dorp. In het McHatton Park in het centrum van het dorp staat o.a.de Weather Signs. Via de Thunderbolt Way rijden we richting de kust. De weg leidt door een heuvelachtig veeteeltgebied. Bij Bretti Nature Reserve duiken we de weg af. Beneden bij de rivier staan veel kampeerders. We kunnen niet echt een geschikte plek vinden en rijden door naar de volgende camping, maar deze ligt pal aan de hoofdweg. Uit eindelijk komen we terecht op de camping in het Woko National Park, ongeveer 14 km dirt road vanaf de hoofdweg. aus 08-09 caswokoXL We hebben hier het rijk alleen, met een prachtig gemaaide grasmat, pciknicktafels, bbq’s en toiletten. Zo te zien is alles opgefrist en geverfd!. Met de vele vogels, bowerbirds, wrengs, sijsjes en duiven brengen we de nacht door. De volgende dag doen we het rustig aan en vertrekken pas na de lunch. In de vallei ligt Gloucester een leuk plaatsje, maar de camping aan de rivier is vol. We rijden richting de kust door naar Nabiac, een plaatsje aan de HWY, waar we een plek krijgen op een camping achter een benzinepompstation. Het is niet echt een leuke plek om 1ste kerstdag door te brengen, maar we moeten het er maar mee doen.

aus 08-09 tuntuncurryXL De kust van New South Wales is prachtig en om hiervan nog een glimp op te vangen, maken we vanuit het “binnenland” een paar tochtjes. Vanuit Nabiac gaan we een aantal kilometers via de HWY naar het noorden om vervolgens de Lakes Way, een toeristische route (6) op te pakken. De plaatsen Tuncurry en Forster aan de kust zijn gescheiden door de zee ingang naar het Wallis Lake. Op en aan het water hebben diverse vissers hun hengel reeds uitgegooid. Pelikanen staan te wachten op een hapje, maar zover is het nog niet er moet eerst nog wat gevangen worden. Na een wandeling langs de waterkant, stappen we in en rijden naar Pacific Palms, waar al wat meer leven in de brouwerij is. aus 08-09 tunvuurtorenXL Tijdens het koffiedrinken maken we kennis met een mevrouw uit Dubbo. Ze heeft hier een huisje en vertelt ons hoe het hier twintig jaar geleden was en nu. Van een paar huisjes is de plaats uitgegroeid tot een geliefde badplaats. Prachtige stranden vind je in Seal Rocks, een mooi badplaatsje aan een baai. De weg er naar toe is gedeeltelijk gravel. We maken een korte wandeling naar het Sugar Loaf Point Lighthouse, vanwaar we een mooi uitzicht hebben op de Seal Rocks, waar zeehonden hun jongen grootbrengen. We rijden terug naar de HWY waar we overnachten in Buladelah.Op de camping is het rustig, maar het verkeer raast zo’n hele nacht door.

aus 08-09 tunpaperbarksXL We zijn dan ook vroeg wakker en gaan aan de rit naar het Myall Lakes Nat .Park. Het N.P. bestaat uit meren, eilandjes, bossen, duinen en stranden. Tussen de meren Myall Lake en Bombah Broadwater vaart een pondje dat ons in vijf minuten naar de overkant brengt. Het is een mooie weg waaraan diverse campings liggen. Bordjes langs de kant van de weg geven aan dat ze volgeboekt zijn. Op de meeste campings is ook gelegenheid voor dagrecreatie, zodat we er even stoppen om een kijkje te nemen. Er staan veel tenten tussen de paperbarks aan het meer. aus 08-09 tunduinenXL Bij Mungo Brush zijn hoge, uitgestrekte zandduinen. Als je over de eerste zandduin heen bent lijkt het wel of je in de Sahara terecht bent gekomen. Zover je kunt kijken alleen maar zandduinen. Ouders en kinderen vermaken zich hier om op een plankje de duinen af te glijden. Aan de monding van de Myall River liggen de kleine, leuke badplaatsen, Tea Garden aan de rivier enaus 08-09 tunflatheadXL Hawks Nest aan het strand. In Hawks Nest is het vrij rustig maar in Tea Garden is wat meer vertier. We lopen lang de kade waar de vissers inmiddels bezig zijn om hun gevangen vis schoon te maken. Trots laat een van hen ons een flathead zien die hij gevangen heeft. Terug op de HWY zien we dat de vakantiedrukte nu echt op gang is gekomen. Gelukkig is de kilometers lange fille de andere kant op. Om een camping te zoeken rijden we door diverse historische dorpen zoals Stroud en Dungong. In Clarence Town aan de Williams River kunnen we nog een plekje krijgen op een overvolle camping.

aus 08-09 tunnelsonbayXL Nog een keer rijden we naar de kust voordat we het binnenland weer ingaan. Het is zondag, mooi weer en er zijn al veel mensen op pad om net als wij naar Port Stephens te gaan. Deze baai ligt minstens 20 km.landinwaarts. Het is een populair gebied voor mensen die van watersport houden. In Soldiers Point is het bij de boothelling een komen en gaan van auto’s met trailers en boten. In de jachthaven liggen prachtige motorboten en zeiljachten. We nemen de kustweg via Corlette, zoals het lijkt een vrij nieuwe wijk. De supermarkt is open zodat we gelijk nog enkele boodschappen mee kunnen nemen. aus 08-09 tunboatharbXL In Nelson Bay, de belangrijkste badplaats, is er voor elk wat wils. Voor de kinderen zijn er springkussens, en diverse andere attracties. Ook kun je hier boeken voor diverse cruises. Het strand is maar een klein streepje, waar iedereen probeert een plekje te veroveren. In Boat Harbour, dat aan een kleine baai ligt is het heerlijk rustig. Op de picknickplaats gaan we lunchen en kijken ondertussen naar de mensen die zich op het strand en in het water vermaken. Voor een beetje afkoeling nemen we alsnog een duik in zee. Het water in de baai is vrij koud en glashelder.

aus 08-09 tunhuntervalleyXL Rond 4 uur rijden we terug het binnenland in en strijken neer in Cessnock, gelegen in de Lower Hunter Valley, het oudste wijngebied van Australie. Verspreid over de streek liggen meer dan 90 wijngaarden die goede wijnen leveren. Vooral de Semillon gevolgd door de Shiraz en Chardonnay staan hier en ver buiten Australie hoog aangeschreven. Bij het Visitor Centre is dan ook alles ingesteld op Hunter Valley Wine Country. Met een kaart waarop diverse wijnroutes en veel informatie over wijngaarden, winkels en zo meer gaan we op pad. Diverse namen komen we tegen waarvan we enkele wel eens gelezen, gehoord of wijn van gedronken hebben. aus 08-09 tunhuntervillageXLZoals Rosemount, Lindemans, Windham Estate. We doen maar een greep en komen terecht bij Hunter Valley Gardens Village. Het ligt in het hart van de Hunter wijngaarden aan de voet van de Brokenback Ranges, omgeven door een prachtig aangelgde tuin van 60 ha. Het geheel is opgezet als een dorp met straten, pleintjes en diverse winkeltjes, restaurantjes, je kunt er overnachten en natuurlijk wijn proeven.Helaas komen we niet aan de tuin toe, want er is een hevig onweer losgebarsten met een enorme plensbui. We kopen een paar flessen wijn en rijden terug.Op de camping waar de zon inmiddels is doorgebroken ontkurken we een fles en drinken op ons gemak een heerlijk glas wijn achter de wijnranken.

aus 08-09 tuncessnockXL De volgende dag heb ik een afspraak bij de kapper. Bij alle kappers waar ik tot nu toe in Australie geweest ben liggen nergens boeken met modellen, zodat ik maar een plaatje meeneem hoe ik het graag geknipt wil hebben. Het is een vrij kort model. Tot m’n schrik begint de kapster met de tondeuse. Wat moet ik zeggen de eerste streep haar is er al af. Gelukkig heeft ze het apparaat niet in dezelfde stand staan als waar ik Sjoerd z’n haar mee doe en komt alles toch nog goed. Na de kapper gaan we lunchen met Graham en Lesley. Ze verblijven momenteel in Newcastle hier niet ver vandaan. aus 08-09 tunoudejrXLHet is leuk om elkaar weer te zien en even bij te kletsen. Op oudejaarsavond zitten we tot 12 uur buiten. We drinken een glas wijn uit de Hunter Valley, kijken naar het vuurwerk in de omgeving en gaan om 12.30 onder de wol. Wij wensen iedereen nog een heel gelukkig en gezond 2009!!!! Nieuwjaarsdag rijden we via de Putty Road naar Blackheath. Het is een prachtige, af en toe zeer bochtige, weg. Het enige Roadhouse aan de weg is gesloten. In Putty doen we nog een poging bij een Teagarden, maar ook dit is gesloten. Wij hebben geen brood meer en in de buurt van Bilpin duiken we een tentje binnen waar op grote borden geschreven staat dat ze sandwiches verkopen. Het is er erg druk en iedereen zit een pie te eten; iets anders is er niet. Hoewel we goede voornemens hebben voor het nieuwe jaar zitten we hier dus onze eerste vette hap in 2009 reeds te verorberen! In Blackheath rijden we de voor ons bekende camping op.

aus 08-09 cavesbladenXLTen zuidwesten van Blackheath aan de westkant van het Kanangra Boyd National Park bevinden zich de Jenolan Caves. Het zijn de meest bekende kalksteengrotten van Australie. Men was altijd in de veronderstelling dat de grotten enkele duizenden jaren oud waren. Echter in 1999 schatten geologen de grotten tussen de 90 en 100 miljoen jaar oud. Het grote nieuws van vorig jaar was dat de Jenolan Caves het oudste ontdekte open grotten systeem ter wereld is en dat ze dateren van meer dan 340 miljoen jaar terug. De rondleidingen in de grotten zijn onderverdeeld in 3 groepen met mooie namen zoals Wonders of the Underworld, Jewels of Jenolan en Magic of Jenolan. Deze zijn weer verdeeld in tien categorien met vermelding wat er te zien is, hoe laat ze van start gaan, de duur, zwaarte en lengte.aus 08-09 cavesbrokenXLWij kiezen voor de Lucas Cave, lengte 860 meter, 910 traptreden en de duur is 1,5 uur. Het is de meest populaire grot van Jenolan en bevat de hoogste, grootste “kamers” en het meest gefotografeerde object:The Broken Column. We worden rondgeleid door een zeer enthousiaste gids. In een van de “kamers” de Cathedral, wordt muziek aangezet van Metallica zodat je goed kunt horen hoe mooi de akoestiek hier is. Overweldigend zijn de kleuren. Voor we er erg in hebben is de tijd verstreken. Ondertussen hebben we vernomen dat de camping bij de grotten gesloten is. De dichtsbijzijnde kampeergelegenheid is Boyd River in het Kanangra Boyd N.P.aan een gravelweg zo’n twintig kilometer de bush in. De faciliteiten zijn een toilet en (onbetrouwbaar) water. Geen punt wij hebben altijd genoeg water bij ons.

aus 08-09 cavesplatoXL Vanaf de camping rijden we de volgende dag naar de Kanangra Wall’s parkeerplaats. Vanaf dit punt beginnen drie wandelingen. We beginnen met de langste, de Plateau Walk. De track gaat naar- en over de met heidestruiken bedekte Kanangra Tops Plateau. Vanaf het plateau heb je een mooi uitzicht op de Blue Mountains. Een eind verder kun je het plateau van opzij zien. De rotswanden zijn enorm hoog en prachtig van kleur. Er staat geen bord dat je het plateau hebt bereikt en we lopen verder; aus 08-09 cavesrotsXLmisschien komt er nog meeer?? Nadat we een uur gelopen hebben over een smal pad tussen hoge bomen en door heidestruiken hebben we het wel gezien en keren terug. Op de parkeerplaats hangt een bord met de wandelroutes en ontdekken we dat we de track naar de Smith Pass genomen hadden. Na de lunch gaan we van start voor de twee korte routes. Een 10 minuten wandeling leidt naar twee uitzichtpunten over de kloof van de Kanangra Creek, een andere over de ruige raveinen en het begin van de kloof in de Kanangra Falls. De Waterfall Walk gaat naar beneden, waar het water van de Kalang Falls in een diepe poel naar beneden stort. Er is weinig water zodat deze Falls een beetje tegenvallen. We blijven nog een nacht op Boyd River om de volgende dag naar de bewoonde wereld terug te rijden.

aus 08-09 cowra1rockleyXL Vanuit Oberon rijden we naar het westen over smalle asfalt- en gravelwegen door een heuvellandschap met hier en daar een boerderij. We rijden Rockley binnen, een dorp waar vroeger goud gevonden werd. Het bestaat nu nog uit een paar huizen, drie kerken en een aantal mooie gerestaureerde panden. Het lijkt wel of wij op dit moment de enige levende wezens hier zijn. We lopen op ons gemak door de straat. In de oude meelfabriek is nu een museum gevestigd en in het pand ernaast is een B & B, beide zijn gesloten. Een winkel met antiek is alleen in het weekend open enaus 08-09 cowra2sheepXL zelfs het oude hotel is gesloten. Waarschijnlijk verwacht men hier midden in de week geen bezoekers. In Trunkey Creek waar in 1868 eveneens goud werd gevonden is wat meer te doen. We rijden door naar Abercromby Caves waar tevens een camping is met warme douches. Tijdens onze lunch komen we in gesprek met een echtpaar uit Canberra. Hij werkt bij de luchtmacht en gaat volgend jaar voor 50% met pensioen. Ze willen dan Australie rond gaan reizen en hebben belangstelling voor onze auto. We hebben het er wel eens over om de auto deze of een volgende trip te verkopen, maar hebben nog geen besluit genomen. Komt tijd, komt raad!! Via Neville, waar een kudde schapen ons de weg blokkeert, steken we de Mid Western Hwy over naar Canowindra. In de hoofdstraat, de Gaskill Street, vallen alle gebouwen onder monumentaal erfgoed. Tijdens de wandeling door de straat zien we mooie gerestaureerde panden, andere wachten nog op een opknapbeurt. Het is inmiddels 9 januari en de kerstsfeer is hier nog duidelijk aanwezig.

aus 08-09 cowra3pijlersXL In Cowra, waar we een paar dagen blijven, lopen we naar het Visitor Centre. Het pad er naartoe gaat onder een viaduct door, waarvan de grote peilers door kunstenaar Kym Freeman prachtig beschilderd zijn. Helaas zijn ook hier mensen die het niet kunnen laten om het te beschadigen. Jammer. Cowra staat vooral bekend om “The Breakout” waarover in het Visitor Centre een 9 minuten durend 3 D filmpje te zien is. In 1941 besloot het Australische leger dat er een P.O.W. (Prisoners of War) kamp aan de rand van Cowra gebouwd moest worden. In augustus 1944 was het grote aantal Japanse gevangenen een probleem. aus 08-09 cowra4pijlersXL Besloten werd om een gedeelte van de Japanse P.O.W.’s op 7 augustus over te brengen naar een P.O.W. kamp in Hay. De Japanse P.O.W.’s waren het hiermee niet eens. Ze wilden dat dan alle Japanners overgebracht zouden worden naar Hay. Hier werd niet op ingegaan. De Japanners beraamden een uitbraak, welke op 5 augustus 1944 plaats vond. In groepen van 200 a 300 gevangenen probeerden ze te vluchten. Van de 1104 gevangenen ontsnapten er 378, waarvan er 334 werden terug gepakt.De rest pleegde zelfmoord. Tijdens de ontsnapping werden er 231 P.O.W.’s gedood en 107 gewond. Bij deze uitbraak kwamen 4 Australische soldaten om. Alle omgekomen Japanse P.O.W.’s zijn begraven op de Japanse oorlogsbegraafplaats aan de rand van Cowra.

aus 08-09 cowra6gardenXL Het is vroeg in de ochtend en al behoorlijk warm als we naar de Cowra Japanese Garden lopen. De tuin werd in 1979 geopend. De ontwerper, Ken Nakajima, creeerde de Kaiyushiki (wandelende) tuin, om het Japanse landschap te symboliseren. De rotsachtige heuvel, de in mooie vormen geknipte heggen, de watervallen, riviertjes en de twee meren waarin koi karpers zwemmen, zijn prachtig aangelegd. Tevens is er een authentiek theehuis en een Bonsai huis. Het geheel is ongeveer 5 ha. groot. In het cultureel centrum is Japanse kunst te zien. Tijdens onze wandeling zien we nog een cunningham’s skink en prachtig gekleurde vogels. aus 08-09 cowra7possumXL Juist als we terug willen lopen naar de camping barst er een hevig onweer los en begint het vreselijk te regenen. De bui duurt ons te lang zodat we van de nood een deugd maken en de lunch gebruiken in het restaurant van het complex. Bovendien schenken ze hier een heerlijke wijn van “The Mill”, een wijnproeverij van Windowrie Estate dicht bij de camping, waar we op de terugweg nog even binnen wippen. ’s Avonds als we buiten zitten komen er uit een dode holle boom vier possums te voorschijn. Een boom naast ons heeft waarschijnlijk zeer lekkere blaadjes of bessen, want ze klimmen er alle vier in. Terwijl ik met de zaklantaarn schijn maakt Sjoerd foto’s. Na deze fotosessie gaan we nog even de emails lezen. Van het thuisfront vernemen we dat er op natuurijs geschaatst wordt. GRRRRRRRRR!!!!!! Wat zouden wij er graag bij zijn………….!

aus 08-09 jong1kersXLOp 12 januari verlaten we Cowra en rijden verder naar het zuiden. Het is 9 uur, een strakblauwe lucht en de zon staat hoog aan de hemel en het is reeds behoorlijk warm. Het landschap waar we door rijden is glooiend, dor en droog. Het dorp Young, 22 km t.z.v. Cowra wordt wel de kersenstad genoemd. Het is het centrum van fruitkwekerijen met o.a. een jam- en een mosterdzaadoliefabriek. In het oude station is een informatiecentrum gevestigd, waar we met informatiemateriaal de deur uit gaan. We passeren op de driesprong in Wallendbeen een mooie freebee(gratis kampeerplek). Als we er voorbij zijn kijken we elkaar aan en denken beide hetzelfde; hier gaan we staan in de schaduw onder de bomen. Er staat een caravan, maar na verloop van tijd komen er nog een paar caravans bij en een camper. Naast ons staan mensen uit Melbourne. Ze vertellen enthousiast over het Elvis muziekfestival dat ze afgelopen weekend bezocht hebben in Parkes en over de vele look a like Elvis figuren. Prachtig!!

aus 08-09 jong3chocXL Om 6 uur ’s ochtends vertrekken reeds de eerste caravans. Na een uur zijn wij ook zover en gaan op pad. In Cootamundra rijden we langs het geboortehuis van de bekende Australische cricket legende Sir Donald Bradman. Hij wordt in Australie op grootse wijze geeerd. In het zuidelijker gelegen Junee is een drop- en chocoladefabriek. Deze is gehuisvest in het gerestaureerde gedeelte van een oude meelfabriek. Aan de hand van een diashow wordt uitgelegd hoe drop wordt gemaakt en hoe de uit Duitsland geimporteerde plakken chocolade verwerkt worden tot ronde kogels gevuld met o.a. macadamianoten, amandelen, zongedroogde kersen en gember. Ondertussen kunnen we de chocolade proeven en krijgen we de smaak goed te pakken, zodat we niet zonder een zakje chocolade de deur uitgaan. Volgens de folder zou onderzoek hebben aangetoond dat hun chocolade goed is voor het hart, de bloedcirculatie en bloeddruk verbetert en stress reduceert!! Eveneens wordt vermeld dat ze wereldrecordhouder zijn van de langst gemeten, 244 meter, streep drop. We gaan verder en zijn inmiddels begonnen met het leegeten van het bescheiden zakje chocolade dat we gekocht hebben. De chocoladefabriek is zeker een bezoek waard, in het dorp Junee staan verder prachtig gerestaureerde panden waar onder een hotel en het station. aus 08-09 jong5juneeXL We rijden door naar Wagga Wagga, waar we de camping opdraaien en een plek krijgen in de volle zon. Er zijn andere plaatsen met meer schaduw, zodat Sjoerd hier even werk van maakt! Langs de Murrumbidgee River is een wandelpad naar het Civic Center dat in 1999 geopend werd. Hierin zijn de Regional Art Gallery, Nat. Art Glass Gallery, het museum van Riverina en de bibliotheek gevestigd. We bezoeken het Nat Art Glass Gallery, waar prachtige glasobjecten staan van Stephan Procter en zijn leerlingen. Na een bezoek aan het museum, waar veel kunst van aboriginals aanwezig is, gaan we internetten in de bibliotheek. Over het algemeen is de bibliotheek de goedkoopste plek om er gebruik van te maken. Daarna eten we in de pub, zodat we deze dag geheel airconditioned doorbrengen.

aus 08-09 jong6alburyXL Na een warme nacht met weinig slaap staan we vroeg op. Via Henty en Culcairn arriveren we in Albury. Gescheiden door de Murray River, net beneden Lake Hume, zijn de plaatsen Albury (NSW) en Wodonga (Victoria) samengesmolten. Het Visitor Centre in het oude station is gesloten. Op 14 juni 1883 vond hier de aaneenschakeling van het spoorwegsysteem van twee staten plaats. Hoewel de spoorweg tussen de twee staten compleet was, moesten in Albury alle passagiers overstappen en de goederen overgeladen worden naar een andere trein, omdat de twee concurrerende staten vasthielden aan verschillende spoorbreedtes. NSW had een spoorbreedte van 143,5 cm., terwijl Victoria een spoorbreedte had van 160 cm. Dit leidde ertoe dat er een perron gebouwd werd van 455 meter lang waar 2 volledige treinlengtes onder dak konden staan. Pas in 1962 kon er non stop gereisd worden.

aus 08-09 jong7humeXL Vanuit Albury rijden we langs het Hume Lake, een stuwmeer. De omgeving is erg droog en in het meer staat weinig water. Naar wij later horen bevat het maar 30% water van wat er normaal in staat. We slaan af naar het Granya State Park waar een basic camping is. Samen met Manfred en Angela uit Wodonga zijn we de enige kampeerders. Aan het einde van de middag komt er vanaf de dirtroad een politieauto aanrijden. De agent heeft niet veel te doen en maakt een praatje. Op de kaart geeft hij z’n werkgebied aan waar hij in z’n eentje verantwoordelijk voor is. ’s Avonds zitten we bij de buren rond het kampvuur. Een hot item in Australie is telkens weer het water!!!. In Wodonga (Victoria) waar ze wonen is water restrictie nr.3 van kracht, terwijl een paar km. verderop in Albury (NSW) helemaal geen restricties zijn. Angela bakt ondertussen op de gloeiende kolen van het kampvuur in een gietijzeren pot een grote scone. In 20 minuten is het gaar. Met wat jam erop, heerlijk!!

aus 08-09 omeo1granyaXL Het is 19 januari als we weer op pad gaan en verder naar het zuiden trekken. Onderweg slaan we nog af naar Mt.Granya. Eenmaal op de top hebben we zicht op de vallei waar we een paar dagen vertoefd hebben. Voor Tallangatta slaan we de Omeo Hwy op. Er is weinig verkeer en de weg gaat door een mooie vallei langs de Mitta Mitta River. De omgeving is hier iets groener dan we gewend waren. Sinds we Wagga Wagga hebben verlaten is het overdag nog steeds boven de dertig gr. C. In Mitta Mitta, een dorp aan de gelijknamige rivier, werd in de 19e eeuw goud gevonden. Het goud werd gevonden door middel van grond weg te spoelen. Een oud woonverblijf en enkele machines die destijds gebruikt werden in de open mijn zijn te bezichtigen. De wandeling langs de restanten van de mijn stelt enigszins teleur. Veel is overwoekerd en dus weinig van te zien. De Hwy wordt steeds smaller en gaat bij Granite Flat over in een stoffige gravelweg tot aan Glen Valley. Langs de rivier zijn prachtige kampeerplekken.(freebees!!) We staan een paar dagen in Omeo; het is er heerlijk rustig en veel plaatsen in de schaduw!

aus 08-09 omeo3koalaXLVia de Great Alpine Road rijden we naar Bairnsdale een plaats met 11.000 inwoners. Op de camping is wireless internet, zodat we de website weer bij kunnen werken. Het is wat miezerig weer als we de volgende dag naar het zuidelijk gelegen Paynesville vertrekken. Bij Eaglepoint is een uitkijkpunt waar je bij helder weer goed uitzicht hebt over de Jones Bay, Eagle Pint Bay en de Mitchell River. Vanwege het weer is het uitzicht vandaag iets minder. In Paynesville, een aardig vissersdorp aan het Lake Victoria, wandelen we langs de kade naar de ferry die ons overbrengt naar Raymond Island. Op het eiland staan maar enkele huizen. Het is inmiddels droog en prachtig weer. Via een “boardwalk” lopen aus 08-09 omeo5hollandXLwe langs het water. Aan het einde slaan we een pad op naar de rand van het “dorp”. In de eucalyptussen die hier staan leven koala’s . Ofschoon het geen kleine dieren zijn moet je toch goed opletten om ze in de bomen te ontdekken. Vanaf enkele meters hoogte kijken ze ons met verdwaasde blikken aan of ze willen zeggen “wat moeten jullie hier nou”. Ze zien er schattig uit en we maken talrijke foto’s. De ferry die af en aan vaart brengt ons weer naar de overkant. Via allerlei binnenweggetjes rijden we langs Hollands Landing. Waarom het hier zo heet weten we niet, behalve een boothelling is er niets te zien. De camping in Sale is, wat betreft cabins en plaatsen met elektriciteit, vol. Op een groot grasveld kiezen we een plek onder de bomen. Dit weekend zijn er in Sale jeugd zwemkampioenschappen van de staat Victoria en in Golden Beach aan de kust wordt een viswedstrijd gehouden vanaf het strand. Deze begint op donderdagnacht om 12 uur en eindigt op zondagochtend om 11 uur. Drukte alom dus!

aus 08-09 sale02saleXL De Port of Sale is de westelijke ingang naar Gipsland Lakes, Victoria’s grootste binnenlands watergebied met een oppervlakte van 400 vierkante kilometer. Enige kilometers ten zuiden van Sale, waar de Thomson en Latrope rivier samen komen, ligt de Swing Bridge. Deze 61 meter lange brug is gebouwd op gietijzeren cylinders. Het is de oudste overgebleven en in takt zijnde Swing Bridge van Australie. aus 08-09 sale01swingbrXL Loch Sport een snelgroeiende badplaats ligt zowel aan Lake Victoria als aan het 90 Mile Beach. Een waar paradijs voor enthousiaste watersporters en vissers. Via een korte doorsteek bereiken we de badplaatsen Paradise en Golden Beach die in het centrum van het 90 Mile Beach liggen. Hier werden dit weekend de viswedstrijden gehouden. Tussen het strand en de weg zijn talrijke gratis kampeerplaatsen in de duinen. Vanuit de auto zien we de tenten hutje bij mutje op elkaar staan. Een poging om hier nog een plek te vinden laten we achterwege. Tussen de struiken door bereiken we het kilometers lange goudgele strand. Hoewel de viswedstrijd inmiddels is afgelopen zijn er nog diverse vissers die hun hengel hebben uitgegooid. Ook in het populaire Seaspray staat de camping tjokvol, zodat we voor een nacht terugkeren naar Sale.

aus 08-09 sale03stingrayXL Het is nog steeds om en nabij de 35 gr. C. als we naar Port Albert rijden. Een pitoresk vissersdorp dat op ongeveer 225 km. t.z.o. van Melbourne ligt. Vroeger een haven voor export van vee en graan naar o.a. Tasmanie. Veel strand is er niet, wel een aantal boothellingen waar veel mensen druk in de weer zijn om hun boot in het water te laten. Ook op de pier is het druk met vissers. Diverse talen hoor je om je heen spreken. Wij raken aan de praat met een gezin uit Zuid Afrika. Hij op z’n Zuidafrikaans en wij in het Nederlands. Prachtig. Terwijl we aan de waterkant lunchen ziet Sjoerd opeens een hele grote stingray zwemmen en daarna nog een en nog een. Ze zwieren als het ware door het water en lijkt het net of ze een hele grote cape om hebben. Iedereen snelt naar het water om een foto te maken. In Toorra waar we overnachten wordt een huishoudelijke dag ingelast alvorens we naar Wilsons Promontory National Park gaan.

aus 08-09 sale06wpromSMWe gaan vroeg op stap, want men heeft ons wijsgemaakt dat de camping in het Nationale Park, de komende 3 weken volgeboekt zou zijn. Bij de ingang wordt ons verteld dat ze niet de komende maar de afgelopen 3 weken volgeboekt waren. De scholen zijn deze week weer begonnen en is het aanzienlijk rustiger. Komend weekend verwachten ze wel weer veel kampeerders. Volgens de weersberichten zal het boven de 40 gr. C. worden. Veel mensen zoeken dan verkoeling op het strand en in het water. Het Wilsons Promontory NP is een schiereiland dat de meest zuidelijke punt van het vasteland van Australie vormt. De “Prom” zoals de Australiers het noemen is een populair N.P. met eindeloze variatie aan stranden waar je kunt zwemmen, surfen en vissen en een uitgestrekt net aan wandelroutes. Tevens kent de Prom een rijk dierenleven, zoals de emoes, wombats, kangoeroes en kleurrijke vogels. De camping bij Tidal River heeft 480 kampeerplaatsen, toiletten, warme douches, een informatie centrum, winkel, eetcafe en bbq’s. We boeken voor 4 nachten en mogen zelf een plek uitzoeken. Na enig speurwerk vinden we een plek waar we een gedeelte van de ochtend in de zon staan en voor de rest van de dag in de schaduw.

aus 08-09 sale08trackXL Om zeven uur ’s ochtends lopen we de camping af om de Squeaky, Picnic en Whisky track te doen. De start is bij de Tidal River voetgangersbrug waar de natuur weerspiegelt in het gladde wateroppervlak. Het is zo mooi zodat we al een hoop tijd kwijt zijn met het maken van foto’s voordat we werkelijk op pad gaan. De “drie stranden” wandeling biedt de beste uitzichten op de westkust van de Prom. Afwisselend lopen we een bergkam op om daarna weer af te dalen naar een baai. Op een paar surfers na zijn er geen mensen op het strand.aus 08-09 sale09trackXL Terug op de camping is het inmiddels behoorlijk warm. Na een snelle lunch pakken we onze spullen en gaan naar het strand. We nemen een duik in het heldere koele water en blijven voor de rest van de dag op het strand of tot de kin in het water. Om lange tracks te gaan lopen is het helaas te warm. De track die we de volgende ochtend vroeg lopen is ongeveer 4 km.en gaat naar Pillar Point. Vanaf een granieten rotsformatie hebben we een prachtig uitzicht op de Squeaky en Norman Beaches en Proms eilanden voor de kust.

aus 08-09 sale10tidalXL Om naar het strand te gaan lopen we langs de Tidal River. Niet echt een rivier maar een stroompje waar overdag ouders met kleine kinderen in poedelen. Het water is niet diep en een beetje lauw. Langs de kant staan struiken met bloemen en vruchtjes waarin ’s morgens vroeg prachtig gekleurde Gang Gang kakatoes te zien zijn. De grijs gekleurde zijn vrouwtjes terwijl de mannetjes grijs gekleurd zijn met een rode kop. aus 08-09 sale11tidalXL ’s Avonds al we nog even buiten zitten komen de wombats tevoorschijn. De wombat is een fors, behaard buideldier met een brede, vrij stompe kop. Ze leven in holen en graven gangen. Ze kunnen niet goed tegen de warmte en komen daarom alleen op bewolkte dagen en ’s avonds te voorschijn. Je moet ervoor oppassen dat je geen voedsel buiten laat staan want ze komen er meteen op af. Bij onze buren duikt er eentje in een esky.(tempex koelbox waar ze zakken ijs in gooien). Ons buurjongetje, Daniel, wordt uit z’n bedje gehaald om de wombat te zien. Hij probeert de wombat te aaien en wil er vervolgens op gaan zitten. Hier heeft het dier geen zin in en gaat er vandoor. Daniel rent er op z’n blote voetjes in het donker achteraan. Een koddig gezicht.

Op zaterdag 31 januari verlaten we het prachtige “Prom”. Het zal vandaag 42 gr. C worden. Onze overbuurman krijgt telefoon van z’n vrouw die thuis is, dat er 30 km t.n.v. hun brand is uitgebroken. Dat is ongeveer 100 km ten noorden van het Nationale Park. In Forster een leuke plaats ten noorden van Prom kopen we een krant, drinken er koffie en besluiten na een bezoek aan de supermarkt dat we hier maar op de camping gaan. Een buurman die permanent op de camping woont komt langs en maakt een praatje. We moeten meekomen en z’n vogels bekijken. Met treurige stem vertelt hij dat de afgelopen dagen een aantal vogels vanwege de hitte gestorven zijn. Mochten we het erg warm krijgen dan kunnen we bij hem binnen komen zitten want hij heeft air conditioning. Aardig he! We maken echter van z’n aanbod geen gebruik maar doen de was, internetten en bellen ’s avonds moeders nog even in Groningen waar het koud is en de verwarming maar weer een graadje hoger is gezet.

aus 08-09 sale14spiritXLDe dag erop vertrekken we naar Melbourne en rijden zoveel mogelijk langs de kust. We ruiken en zien de rook van de bosbranden in het gebied van de Grand Ridge in Central Gippsland. 16 km ten noorden van Frankston pikken we de Beach Road op. Het is erg druk op de weg. Veel mensen keren terug van een weekend strand en water. Voor het aan boord gaan van de ferry de Spirit of Tasmania hebben Sjoerd en ik nog even geharrewar over het wel of niet meenemen van groente en fruit. Het is verboden om dat mee te nemen in verband met “fruit fly”. Ik durf het risico niet aan. aus 08-09 sale15spirit Uiteindelijk stapt Sjoerd op een container af om alles weg te gooien. Een medewerker van de Spirit zegt dat we de bananen, appels en sinaasappels, halve komkommer en paprika aan boord kunnen opeten. De drie aardappelen, inclusief 3 uien en een zoete aardappel gaan in de afvalcontainer. Het zal wel nodig zijn, maar ik heb die onzin nog nooit begrepen. Ook op het vaste land hebben we diverse keren “fruit fly control” gehad. Zelfs honing ging de container in. We varen ’s avonds om 9 uur en kijken tijdens de overtocht naar de tennisfinale van de Australian Open tussen Nadal en Federer. ’s Morgens om 6 uur zetten we voor de tweede keer voet op Tasmaanse bodem. We gaan het eiland opnieuw ontdekken, deze keer niet op de fiets maar in ons heerlijke huisje op wielen!!

____________________________________________________________________________________

TASMANIA

aus 08-09 tas02launcXL Op Tasmanie, twee keer groter dan Nederland, wonen slechts 500.000 mensen. De meeste mensen wonen aan de noord- en de zuidoostkust. Het mag dan wel een eiland van een eiland zijn en de bodem van de wereld, Tasmanie heeft voor de vakantieganger veel te bieden. Het is het mekka voor wandelaars en natuurliefhebbers. Het is 2 februari, zomer, maar het regent en de temperatuur is zeker 20 graden lager dan op het “mainland”. Even wennen dus!!aus 08-09 tas01suspbrXL We kopen opnieuw groente en fruit, want dat hebben we bij het van boord gaan in moeten inleveren en gaan van start. Via de B71 en de Tamar Hwy rijden we naar Launceston. Een mooie stad aan de Tamar River. Niet ver van het centrum is de Cataract Gorge Reserve. Een indrukwekkende kloof met bijna loodrechte, ruige wanden. Over het First Basin loopt een kabelbaantje van de ene kant van de kloof naar de andere. Behalve deze mogelijkheid ligt er ook nog de Suspension Bridge om aan de overkant te komen. Naast het natuurlijke basin is een zwembad aangelegd.

aus 08-09 tas03copperhXL Ten noorden van Launceston zijn de Tamar Island Wetlands. Over een lengte van 1,5 kilometer slingert een houten voetpad door het moerasgebied, de Tamar Island Walk. Zwarte zwanen en diverse soorten eenden dobberen in het water. Vanuit een aantal kijkhutten kunnen we de vogels ongestoord waarnemen. We zien niet alleen vogels, maar op de terugweg ligt er naast het voetpad een slang zich in de zon op te warmen. Het is een Copperhead. Op Tasmanie leven 3 soorten slangen, de Tiger-,Copperhead- en White-lipped snake. Ze komen op het hele eiland voor. Alle drie zijn giftig. De Copperhead en Tiger staan in de top tien van meest giftige slangen ter wereld. De slangen op Tasmanie brengen levende jongen ter wereld en leggen geen eieren. Sommige slangen kunnen wel 30 jaar oud worden.

aus 08-09 tas08fruitXLLangs de oostkant van de Tamar River rijden we verder naar het noorden. Het is een prachtige weg langs de rivier. Bij Hillwood een dorpje aan een gravelweg en aan de rivier stoppen we om te picnicken. Een paar kilometer verder is de Batman Bridge, de enige brug tussen de west- en de oostkant over de monding van de Tamar. Vlak voor de brug staat een fruitstal waar we kersen kopen. Ze zijn groot en heerlijk sappig. aus 08-09 tas09tamarrvXL Op de westelijke oever ligt Beaconsfield, waar eens de grootste goudmijn was van Tasmanie. Heden ten dage is de mijn nog steeds operationeel. Enkele jaren geleden was de mijn wereldnieuws toen er een ongeluk gebeurde waarbij twee mijnwerkers 14 dagen in een mijnschacht vast kwamen te zitten. Een man is gered, de andere heeft het helaas niet overleefd. We rijden via Beauty Point door naar Kelso waar we neerstrijken op de camping. Het is er niet druk zodat we zelf een mooie plek kunnen uitzoeken. Als het wat schemerig wordt komen de possums, wombats en wallabies tevoorschijn. De wombats en wallabies zijn schuw. De possums scharrelen om de auto, zodat we op moeten passen dat ze niet naar binnen gaan.

aus 08-09 tasm01lowheadXL Op de punt van de landtong bij Low Head, vijf kilometer ten noorden van George Town, staat de vuurtoren uit 1888 die het zeeverkeer in goede banen moest leiden. Vlakbij bevindt zich het Pilot Station, waar de loodsen verbleven die de schepen veilig de Tamar River op navigeerden. In het pand, dat in 1838 door dwangarbeiders werd gebouwd, is een Maritime Museum ondergebracht. In het gebouw aan de oever van de rivier bevindt zich een misthoorn uit 1929, die sinds 1973 buiten werking werd gesteld. Maar, begin 2000 werd begonnen met de restauratie hiervan. In april 2001 was het geluid terug! Vrijwilligers laten het geluid van de misthoorn nu eens per week over Low Head en omgeving schallen. De camping in Bridport, waar we een paar dagen blijven is niet luxe, maar ligt prachtig aan de Anderson Bay. Er zijn diverse kleine baaien met stranden waar het overdag rustig is. Je kunt merken dat ook hier de schoolvakanties bijna voorbij zijn.

aus 08-09 tasm02derbyXL Het is 7 februari als we voor een paar boodschappen naar het dorp lopen. Hier horen we van de verschrikkelijke branden die in het gebied ten noordoosten van Melbourne woeden. Door de droogte en de harde wind heeft het vuur zich zeer snel verplaatst. Het dodenaantal is vastgesteld op 209. Via de B 82 rijden we naar het westen. Het landschap is heuvelachtig met weilanden, een paar boerderijen en velden uitgebloeide papavers. In de verte zien we kaalgekapte heuvels. Op sommige berghellingen is nieuwe aanplant. Ongeveer 23 km voor Gladstone belanden we op een gravelweg. In het dorp, waar het asfalt weer begint, staan een paar huizen met een benzinestation, waar je ook terecht kunt voor boodschappen en een borrel. Voor we naar St. Helens afzakken, slaan we nog af naar Derby, een oud tinmijndorp met enkele winkels en een cafe waar ze heerlijke koffie en zelfgemaakte scones verkopen! Bij Pyengana Dairy Company wordt sinds 1900 kaas gemaakt. Vooral de cheddar, waarmee op diverse tentoonstellingen gouden medailles zijn gewonnen, is erg lekker. We nemen een stuk pittige en iets mildere mee.

aus 08-09 tasm04roderotsenXLSt. Helens, de grootste plaats aan de oostkust van Tasmanie, ligt verspreid aan de George Bay. Vanaf St. Helens Point lopen we een track naar Beerbarrel Beach. Ten noordoosten van St. Helens ligt de 35 kilometer mooie kustlijn de Bay of Fires. Aan de weg naar The Gardens, een dorp bestaande uit enige huizen, zijn een paar gratis campings. De voorzieningen zijn minimaal en het maximum verblijf is 1 maand. We rijden naar Cosy Corner North, waar we met moeite nog een plek vinden. Veel kampeerders die we op de Big4 camping zagen in St Helens, zien we hier terug. De zon schijnt, maar er waait een koude wind, zodat we ons voor een wandeling over het strand warm aankleden en de muts opdoen. Vanaf grote, ronde, oranje gekleurde rotsen staan mensen te vissen. We klimmen erop om foto’s te maken. De oranje kleur van de rotsen steekt prachtig af tegen het azurkleurige schone, koude water. We maken een praatje met een visser uit Queensland, die enkel met een lijn en katrol op zeezalm staat te vissen. Op een paar meter afstand wachten zeevogels op een hapje. Op de camping is het een komen en gaan van kampeerders en na enkele dagen gaan ook wij opnieuw aan de rit.

aus 08-09 tasma01winerXL Op 11 februari vervolgen we onze weg naar het zuiden. We verlaten voor even de kust en rijden via een bochtige, soms zeer smalle weg, over de St.Marys Pass naar het gelijknamige dorp om dan weer via de Elephant Pass naar de kust af te dalen. In Bicheno stoppen we voor de lunch en zakken daarna verder naar het zuiden af. Na de wijnvelden bij Cranbrook pikken we de B34 op naar Campbell Town. Halverwege is een camping bij Lake Leake. aus 08-09 tasma02rossXL De gravelweg er naartoe is goed maar de camping ziet er verlaten uit. In het water van het meer staan dode bomen, verder is er niets en niemand te zien. We maken rechtsomkeert en proberen in Port Campbell een camping te zoeken. Bij een freebee zonder douches houdt het hier op. In Ross strijken we neer op de camping, waar Jenny en Ron onze buren zijn. We hebben ze een paar keer eerder ontmoet op een camping. Ross was in de koloniale tijd een garnizoensplaats. Het dorp dankt zijn faam aan de oude brug over de Macqarie River. Het is de op twee na oudste brug in Australie. In het centrum van Ross staan nog enkele oude panden zoals het postkantoor, een katholieke kerk en de Scotch Twistle Inn, een herberg uit 1840. Sommige oude huizen, veel bieden B&B aan, zijn omgeven door prachtige tuinen.

aus 08-09 tasma05bloemenXL We halen brood bij de warme bakker en rijden de volgende dag terug naar Campbell Town om daarna de C522 op te draaien. Een binnenweg door agrarisch gebied, met droge wijdse vlakten en veel schapen die op zoek zijn naar een groen sprietje gras. In Poatina drinken we koffie waar een onderwijzeres ons e.e.a. vertelt over het onstaan van het dorp. Poatina werd in de begin jaren zestig een krachtstation gebouwd voor het opwekken van elektriciteit. Huizen, scholen en winkels werden gebouwd voor de mensen die hier aan het werk waren. Na de voltooiing van het station, was bijna iedereen werkeloos en ging op zoek naar een nieuwe baan. Daarna is het bijna verlaten dorp opgekocht door een christelijke gemeenschap die er nu trainingen houdt en opvang en begeleiding geeft aan mensen die de weg even kwijt zijn. Na Poatina Pass daalt de weg af door een mooi gebied met bloeiende struiken naar de A5. In Bothwell kloppen we tevergeefs aan bij Roslyn en John. Tijdens onze fietstocht over Tasmanie mochten we in hun cottage overnachten. De cottage, waar we ook nog even langs gaan is nu verhuurd aan een jongedame uit Queensland.

aus 08-09 tasma06salXL Niet ver van Hobart duiken we op de camping in Cambridge. Vanaf de camping gaan we met de bus naar Hobart om de markt te bezoeken op Salamanca Place. Het plein komt tijdens de wekelijkse markt tot leven. Het is prachtig weer en een en al bedrijvigheid. De marktkooplui prijzen hun waar aan, terwijl de straatmuzikanten spelen of hun leven ervan af hangt. Vooral bij toeristen is de markt zeer in trek en om je heen hoor je diverse talen. Moe van het slenteren liggen we rond twaalf uur languit in het gras. Sjoerd haalt wat te eten en drinken, verder vullen we onze tijd met luieren en rondkijken. In Richmond 20 km. ten noordoosten van Hobart ontmoeten we Mark(een neef van Sjoerd) en Ria. Zij zijn hier op vakantie en om familie te bezoeken. We eten met elkaar in de pub en overnachten op de camping even buiten het dorp.

aus 08-09 richm02doedelXL Ron en Jenny zijn opnieuw onze buren in Richmond, zodat we niet zonder slag of stoot kunnen vertrekken. Ron gooit er nog en paar moppen tegenaan , zodat het zeker 11.00 uur is voor we aan de rit gaan. We verbazen ons er telkens over hoe relaxed de mensen hier zijn. Na 6 maanden reizen moeten we nog leren te onthaasten!! Als we uit Richmond vertrekken is er juist een concours van start gegaan met diverse doedelzakmuziek-korpsen. Het is wel leuk om er even naar te kijken maar de muziek heeft niet echt onze voorkeur. Via de Tasman Bridge rijden we dwars door Hobart naar het zuiden. Bij Surges Bay verlaten we de A6 en nemen de alternative route (C638) langs de Huon River met z’n vele zalmkwekerijen. De bewoners van Dover leven van toerisme, visserij en de fruitkwekerijen in de omgeving. Op de camping verblijven veel jongelui die een paar weken gaan fruitplukken. Ze werken 6 dagen per week, 8 uur per dag en verdienen tussen de 10 en 15 dollar per uur.

aus 08-09 richm03southportXL Ten zuiden van Dover ligt aan een prachtige baai met wit zandstrand Southport, een historisch kustplaatsje. Het is er erg rustig. De enige activiteit die er is zijn de werklui die bezig zijn met herstelwerkzaamheden van de oude pier. Verder naar het zuiden begint bij Luna River de gravelweg. In Ida Bay, waar we stoppen voor een kop koffie, ligt de meest zuidelijke spoorweg van Australie. De spoorweg werd in 1922 aangelegd om kalksteen van Luna River naar de werf bij Brick Point aan de Ida Bay te vervoeren. Het vervoer van kalksteen werd overgenomen door vrachtauto’s; de laatste trein reed in juni 1975. De Ida Railway is nu een toeristische atractie. Cockle Creek, op 43 gr. zuiderbreedte, is het meest zuidelijke punt van Australie dat je met de auto kunt bereiken. Langs de weg er naartoe zijn diverse freebees. Hier in het Far South kustgebied waren vroeger houtzagerijen, kolenmijnen en leefden de bewoners van de walvisvaart. Cockle Creek is tevens de ingang naar het ruwe, ongerepte en afgelegen South West Nationale Park.

aus 08-09 richm07baaiXL Aan het begin van de track naar Fishers Point staat een bronzen beeld van een walvis. We lopen hoofdzakelijk over het strand waar we een bijzonder dier vinden die probeert in het zand weg te kruipen. Het lijkt op een aardappel met een mondje. Behalve de “aardappel” liggen er diverse zeesterren. De baaien worden begrensd door rotsformaties. Bij het eindpunt van de track ligt een hoop rommel bestaande uit een vismand, stokken, vistuig en een karkas van een grote vis.. We lopen terug en zien de “aardappel” in het water drijven. Terug op de camping in Dover boeken we nog een nacht bij. De volgende dag komen tegen lunchtijd Mark en Ria langs met heerlijk gerookte zalm. We genieten samen van de zalm en het mooie weer. Heerlijk!! Het is 18 februari als we terug rijden naar Hobart. Met Mark en Ria duiken we de stad nog even in en eindigen op een terras in de haven. ’s Avonds hebben we met Ria en Mark, zus Margreeth en haar man Chris, zoon Jeroen en Bronwyn en de kinderen en een paar vrienden een etentje ter gelegenheid van de verjaardag van Jeroen.

aus 08-09 bruny01neckXL Terwijl Mark en Ria de volgende dag naar het noorden rijden, gaan wij opnieuw zuidwaarts en varen om half tien ’s morgen met de veerboot vanuit Kettering naar Bruny Island. De eerste Europeaan die Bruny ooit te zien kreeg, was waarschijnlijk Abel Tasman in 1642. Bruny Island bestaat eigenlijk uit twee eilanden verbonden door een landengte genaamd The Neck. Vanaf de platforms hier hebben we een mooi uitzicht over The Neck en de kustlijn in de omgeving. In Adventure Bay waar we op de camping staan, boeken we voor de volgende dag een cruise bij Bruny Island Charters. Er is veel animo want er vertrekken maar liefst 4 jetboten. De 12,5 meter lange boten worden aangejaagd door drie 275 pk Mercury Verado 4- takt motoren. Als we om elf uur vertrekken is het bewolkt. Aan boord worden we voorzien van aus 08-09 bruny06wittekangoXLwaterdichte “jurken” en wie het koud heeft kan een fleece trui en muts krijgen. Op aanraden van onze buurman op de camping hebben we zelf al maatregelen genomen en ons warm aangekleed, inclusief muts!We varen rond Fluted Cape met diepe grotten waar het water hoog opspat uit de spleten in de rotsen. Een nauwe doorgang tussen de kust en The Monument wordt met veel gejoel genomen. De zee is vrij ruw zodat de mensen voorin de boot de “jurk” wel nodig hebben We varen dicht langs The Friars waar zo’n 1000 zeeleeuwen op de rotsen huizen. Behalve dat je ze ziet, ruik je ze ook! Op het punt waar de Grote- en de Indische Oceaan elkaar treffen keert de boot en varen we terug. Op de terugweg zien we nog dolfijnen en een albatros. Bij aankomst in Adventure Bay begint het zachtjes te regenen. Het is droog als we ’s avonds nog een wandeling maken naar Adventure Bay HolidayVillage waar witte kangoeroes rond huppen. Doordat het al een beetje schemerig is en de dieren erg schuw zijn, is het moeilijk om ze op de plaat vast te leggen.

aus 08-09 bruny08capebrunyXL De gravelweg naar het zuidelijk gelegen Cloudy Corner is goed te rijden, rustig en mooi. Boven op de duintop waaien we bijna uit onze jas. Op het strand rijdt iemand om te zien of er nog iets voor zijn gading is aangespoeld. In een baai verderop proberen surfers zich zo lang mogelijk staande te houden op de golven. Op de zuidelijke punt van het eiland staat Cape Bruny Lighthouse. De 13 meter hoge toren werd in 1836 gebouwd door gevangenen en is de op twee na oudste bemande vuurtoren van Australie. Als we op de camping in Jetty Beach aankomen regent het. Er staan enkele tenten, maar het geheel ziet er nogal triest uit. Hoewel we van plan waren hier te overnachten rijden we terug naar de camping in Adventure Bay. Vandaag is onze laatste dag op Bruny Island. Voordat we het eiland verlaten rijden we naar de noordelijke punt van het eiland, Dennes Point. De gravelweg er naartoe slingert door een agrarisch gebied afgewisseld met bossen. In de baai bij Dennes Point varen zeiljachten, vissersbootjes en een replica replica van een schoener. In Barnes Bay picknicken we aan de oever van de gelijknamige baai. Hier komen we in gesprek met een Zweeds echtpaar. Zij zeilen de wereld rond en hopen in 2010 weer aan te komen in Zweden. Wij rijden naar Roberts Point waar we met de veerboot terug varen naar Kettering. In Snug draaien we voor een nacht de camping op.

aus 08-09 snug01sunriseXL Vanuit ons bed zien we ’s morgens vroeg de zon opkomen. Het lijkt een mooie dag te worden. We gaan op weg richting Strahan aan de westkust. In New Norfolk waar we boodschappen doen ontmoeten we opnieuw Ron en Jenny. We rijden door naar Hamilton waar we lunchen met Mark en Ria. Het is leuk om elkaar nog even te ontmoeten want over enkele dagen vliegen ze terug naar Nederland. In Tarraleah, een dorp eveneens ontstaan door de bouw van een waterkrachtcentrale, gaan we op de camping. Op de foto’s lijkt de camping stukker mooier dan het in werkelijkheid is. Als het daarna ook nog begint te waaien en regenen ziet het er helemaal triest en verlaten uit. ’s Morgens vroeg is het droog. We pakken snel in en vertrekken. Als we enige tijd op weg zijn begint het opnieuw te hozen. We stoppen nog bij een uitzichtpunt, maar het heeft eigenlijk weinig zin. Bovendien is het koud! Een paar kilometer voor Derwent aus 08-09 snug03regenXLBridge bezoeken we voor de tweede keer The Wall in the Wilderness. Kunstenaar Greg Duncan is hier bezig om in een honderd meter lange en drie meter hoge houten panelenwand de geschiedenis en ontwikkeling van het ruige Central Highlands uit te “snijden”. Het is verbluffend om te zien hoe mooi het wordt. Helaas mag er binnen niet gefotografeerd worden. Het regent nog steeds als we in Queenstown stoppen voor een maaltijd in de pub. In de regen arriveren we in Strahan waar tot onze verrassing alle campings volgeboekt zijn.Wat blijkt nu, door de aanhoudende regen van de afgelopen dagen is het hier zo nat dat er geen tent opgezet kan worden. Het aantal caravanplaatsen is minimaal. Hierdoor zijn de cabins allemaal bezet en wordt ons aangeraden door te rijden naar Zeehan zo’n vijftig kilometer verder naar het noorden. Het regent en stormt nog steeds als we daar aankomen, maar er is wel plaats!

aus 08-09 wcoast01gravelXLDe zon gluurt langs de wolken als we op 25 februari Zeehan verlaten. Via de C249 rijden we langs de westkust naar het noorden. Na ruim 40 km slaan we links af. Het is nog steeds de C249, maar het plaveisel is van asfalt overgegaan in gravel. Tot aan de Pieman River rijden we als het ware over een zilverachtig lint door een enorm regenwoud. aus 08-09 wcoast03ferryXL Behalve bomen langs de kant van de weg, zien we ook veel bijenkasten. Aan de overkant van de rivier ligt Corinna, een pitoresk historisch mijndorpje gelegen aan de zuidkant van het Arthur Pieman Conservation Area. De eigenaar van de Fatman Ferry waarmee we de rivier over kunnen steken heeft ons zien aankomen. Hij zwaait en komt naar ons toe varen. Het is vijf minuten varen en voor 20 AUSD zet hij ons over. Het hoogste tarief dat we tot nu toe betaalt hebben. De prijzen varieren over het algemeen tussen de 5 en 10 dollar.

aus 08-09 wcoast05corinnaXL Eind 1800, tijdens de glorie tijd van het goudmijnen, bestond de bevolking in Corinna uit 2500 inwoners. De grootste klomp goud (7,5 kg.) ooit op Tasmanie gevonden, werd hier niet ver vandaan in 1883 bij de Rockey River gevonden. Tegenwoordig komen de bezoekers hier voor rust, wandelen, kajakken en vissen. Het inwoners aantal in Corinna bestaat nu uit 5 personen. Zij beheren het prachtige Takina Hotel, de kleine camping, en de gerestaureerde onderkomens van de goudzoekers, waarin je kunt overnachten. Er is tevens gelegenheid om per boot een cruise te maken op de Pieman River. Van een echtpaar horen we dat de weg naar het noorden zeer slecht is. Wij besluiten daarom na de koffie snel door te rijden , want we weten niet wat ons nog te wachten staat.

aus 08-09 wcoast07apcons.XL De weg is inderdaad aanzienlijk minder dan aan de zuidkant van de rivier, maar de omgeving waar we door rijden vergoedt alles. De weg slingert gedeeltelijk langs en door het Arthur Pieman Conservation Area. Een gebied dat zich uitstrekt langs de westkust van Tasmanie ter grootte van 100.000 hectare. Helaas heeft hier een groot stuk natuurgebied te lijden gehad van bosbranden. Mede door de zware bewolking geeft dat een ietwat spookachtig aanzicht. Het pad waar we overheen rijden lijkt wel op natte specie. Gelukkig zien we verderop weer de groene wouden en uitgestrekte vlaktes met daar doorheen de kronkelende gravelweg. Opeens schiet er een dier over de weg, het lijkt aus 08-09 wcoast10cementXLop een jonge hond. We stoppen, ik stap uit en volg heel voozichtig het beestje: het is een Tasmanian Devil!! Deze duivels komen alleen op Tasmanie voor, ze worden met uitsterven bedreigt. De populatie daalt doordat de soort te lijden heeft onder een besmettelijke vorm van kanker. Door de ziekte ontwikkelt zich een tumor op de snuit, waardoor het niet kan jagen en/of eten. Een besmet dier sterft binnen 5 tot 6 maanden. Uit recent onderzoek is gebleken dat de Tasmaanse Duivels de tumorcellen aan elkaar doorgeven als ze elkaar bijten tijdens het vechten en in de voortplantingsperiode. Voordat het dier zich uit de voeten maakt weet ik nog net een foto te maken. Dan verdwijnt het in de struiken.

aus 08-09 wcoast12couterXL We steken de Lindsay River over en slaan na enkele kilometers af naar Couta Rocks aan de kust. Het is een verlaten oord waar het water van de oceaan woest tegen de rotsen opspat. Hoewel er enkele huizen staan en een paar vissersboten en pleziervaartuigen voor anker liggen, zien we geen mensen. Waarschijnlijk worden de huizen alleen in de weekenden of vakantieperioden bewoond. We rijden verder naar het noorden. Via een lange smalle brug over de Arthur River bereiken we het aus 08-09 wcoast13stanleyXLgelijknamige dorp.Terug op asfalt is aan ruim honderd kilometer hobbelen een eind gekomen. Via Marrawah en de Bass Hwy rijden we door naar Stanley waar we de camping opdraaien om te overnachten. ’s Avonds wandelen we door het dorp naar de haven. In de jachthaven zijn mensen bezig met het opknappen van hun boot. We lopen door naar de pier waar vissers proberen met een hengel of alleen een lijn met een haak eraan nog een maaltje vis te vangen. Een van hen vangt in een mum van tijd wel 5 calamari’s (pijlinktvis). Vier gooit hij weer terug . Een ervan laat hij voor ons liggen om te laten zien hoe de vis binnen enkele minuten in kleur verandert van rood naar wit. Daarna gebruikt hij de vis voor aas.

aus 08-09 wcoast14ferryXL Richting Devonport doen we nog een poging om in Burnie, een redelijk grote plaats, te kunnen internetten en de website bij te werken. We hebben geen succes. In Ulverstone waar we 2 dagen op de camping staan vinden we wireless internet in een pizzeria. In een warme ruimte met keiharde muziek en in de geur van de pizza’s lukt het ons nog iets op de site te zetten. aus 08-09 wcoast15melbourneXL Op de camping is het een saaie bedoening. Links van ons zijn huisjes en rechts staat een tent van twee japanners. Onder het krantlezen zien we dat de japanners de hele tijd met emmertjes water bezig zijn om veelvuldig hun handen en voeten te wassen. Naslag op internet leert ons dat het een ritueel is in Japan, want anders ben je vies en neem vooral geen straatvuil mee naar binnen. Weer wat geleerd! Op 28 februari staan we s’avonds om half zes in de rij voor de boot naar het “vasteland” . De Spirit of Tasmania moet om 7 uur vertrekken. Waarom het vertrek pas om half tien is wordt ons niet duidelijk, de volgende morgen zien we in de verte de skyline van Melbourne opdoemen, om 8 uur rijden we de wal op.

____________________________________________________________________________________

MELBOURNE NAAR ADELAIDE

aus 08-09 gor01grocrdXLHet is 1 maart als we vanuit Melbourne via Geelong naar de Great Ocean Road rijden. Een adembenemende weg langs de kust van Torquay naar Warrnambool. In Torquay, het surf mekka aan de Great Ocean Road, drinken we koffie in hetzelfde cafeetje als enkele jaren geleden, toen waren we hier op de fiets.We zijn toe aan een goede nachtrust en rijden door naar het nabij gelegen Anglesea waar we voor 1 nacht op een grote, maar zeer rustige camping boeken.. Uitgerust en wel vertrekken we om 9 uur de volgende ochtend richting Lorne. Het weer is goed en met voor- of tegenwind hebben we deze keer niet veel te maken. aus 08-09 gor02lorneXL Lorne is een populaire weekend- en vakantiebestemming van vooral mensen uit Geelong en Melbourne. Er zijn een aantal leuke winkels en een gallerie met prachtige sieraden en schilderijen. Behalve dat het een aantrekkelijk plaatsje is, hebben ze ook grappige bewoners. Halverwege de middag strijken we neer op de camping in Kennett River. Terwijl Sjoerd een praatje maakt met onze achterburen loop ik de camping over om nog een paar plaatjes te schieten van de koala’s en de prachtig gekleurde vogels. Als ik terugkom is Sjoerd juist bezig om een kookaburra te fotograferen die als het ware even voor hem poseert.

aus 08-09 gor03apollobayXL Het weer is redelijk als we vertrekken naar Apollo Bay, een pitoresk vissersplaatsje. Als het begint te regenen duiken we het informatie centrum binnen. In het gebouw is een indrukwekkend “eco centre” met informatie over de geschiedenis van de aboriginals, de scheepswrakken en de regenwouden langs de Great Ocean Road. Zodra het droog is gaan we naar buiten en maken een paar foto’s van de aus 08-09 gor05koalaXLhouten beelden die dichtbij de parkeerplaats staan opgesteld. Na de koffie rijden we verder naar Otway National Park. De dichtbeboste hellingen van de Otway Ranges lopen uit in uitgestrekte stranden en steile kliffen. Over een smalle weg omgeven door eucalyptussen rijden we naar de kust waar een vuurtoren staat. In de omgeving zijn een paar wandelroutes uitgezet, waarvan we er een lopen. Zowel op de heen als de terugweg door het NP is het oppassen geblazen i.v.m. het overige wegverkeer. De reden hiervan is dat er op diverse plaatsen koala’s in de bomen zitten. Sommige mensen rijden en kijken tegelijk…..!

aus 08-09 gor06apostXL Inmiddels is het harder gaan waaien en krijgen we ook nog te maken met fikse regenbuien. Als we de Great Ocean Road weer opdraaien zien we diverse afgewaaide takken verspreid over de weg liggen. Bij aankomst in Princetown is de campingbeheerder juist bezig om een rood/wit lint voor de ingang van de camping te spannen: de camping is gesloten! Door de storm zijn er kabels gebroken en is er geen elektriciteit. Bovendien is er nog meer storm op komst. Hij raadt ons aan om onderdak in Port Campbell te zoeken. Tussen de buien door werpen we nog even een blik op de 12 apostelen om daarna snel weer in de auto te springen. De lucht om ons heen voorspelt niet veel goeds. We hebben geen idee hoe het weer uit zal pakken, we boeken voor een nacht een cabin in Port Cambell.

aus 08-09 gor09windXLHet heeft de afgelopen nacht gestormd met veel regen. Op het moment dat we camping verlaten waait het iets minder hard en is het droog. Bij The Arch, London Bridge en The Grotto stoppen we om te kijken en foto’s te maken. Het water spat hoog op tegen de rotsen, met op de achtergrond een inktzwarte lucht. Vanaf Peterborough gaat de Great Ocean Road landinwaarts. Het is een veeteeltgebied en niet het mooiste stuk van de route. In Allansford stoppen we bij de kaasfabriek. Behalve kaas wordt er ook wijn, chocolade enz verkocht. In een klein museum achter de fabriek zijn diverse werktuigen en gereedschap te zien die vroeger door de boeren in de omgeving werden gebruikt. Juist als we op het punt staan te vertrekken barst er een hevig onweer los. We wachten de bui af in het restaurant, waar even later een paar fietsers als verzopen katten naar binnen komen.

aus 08-09 gor16pfairyXLIn Warrnambool doen we boodschappen voor de komende dagen en rijden door naar de Big4 camping in Port Fairy. Komend weekend van 6-9 maart wordt hier het Port Fairy Folk Festival gehouden , met World, Roots & Acoustic Music. Op 6 maart ’s ochtends zijn we een van de eersten om de tickets die we per internet besteld en betaald hebben, af te halen. Terwijl ik daarna een bezoek breng aan de kapper, zwerft Sjoerd door het dorp en drinkt koffie in een afgeladen maar gezellige koffietent. Vanaf de camping is het 20 minuten lopen naar het festival terrein. Over het hele weekend verwachten ze 40.000 bezoekers. Op de openingsavond speelt o.a. Blue Heat, de beste bluesband van Australie in 2007. Geweldig!!! Vandaag 7 maart is het precies een maand geleden dat er in de deelstaat Victoria hevige bosbranden zijn uitgebroken. Ter nagedachtenis aan de 209 dodelijke slachtoffers wordt er om 9 uur twee minuten stilte gehouden. Diverse artiesten hebben een CD gemaakt waarvan de opbrengst van de verkoop ten goede komt aan de slachtoffers en de nabestaanden van de dodelijke slachtoffers van deze ramp.

aus 08-09 gor11poffXLWat muziek betreft wordt het voor ons opnieuw gokken vandaag. We gaan maar een beetje af op het programma en de beschrijving die bij de zanger, zangeres of band staat vermeld. We kiezen o.a. voor de formatie Kane, Welch en Kaplin uit de USA: een hele goede keus!. Bij de grootste tent staat een lange rij mensen te wachten. Nieuwsgierig geworden sluiten we bij de rij aan. Met moeite kunnen we in de tent op de trap van de tribune nog een plaats bemachtigen. The Audreys uit Adelaide treden op. Helaas niet onze smaak. Verkeerd gegokt dus! De rest van wat we vandaag gezien en gehoord hebben aus 08-09 gor12chairsXLis matig tot goed. Morgen nieuwe kansen. Voor eten en/of drinken kun je op het festival terrein terecht. Heerlijke hapjes worden er bereid. Er is keuze uit diverse gerechten. Er staat zelfs een kraam met Hollandse poffertjes. Op het middenterrein is voor de kinderen van alles te doen. Verder wordt er in een tent Guiness bier verkocht en wijn. Het is niet toegestaan om met een glas bier of wijn buiten deze tent te komen. De controle hierop is streng. Je kunt niet in alle tenten zitten, zodat veel mensen een stoeltje meenemen. Op de camping werden we op de eerste dag hiermee reeds geconfronteerd. Onze buurman kwam een praatje maken en bracht ons onmiddellijk twee kleine stoeltjes die volgens hem gemakkelijk mee te nemen waren. Dat was natuurlijk heel aardig maar we vonden het zo’n gesleep en hebben ze bij de auto gelaten.

Tot nu toe hebben we geluk met het weer. Vandaag, zondag, is de wind fris maar het zonnetje schijnt. We zien o.a. weer een optreden van Blue Heat en daarna nog diverse andere bands. Na een koude avond gaan we vroeg naar de camping omdat we de volgende dag op tijd willen vertrekken. Vandaag 9 maart is het Labour Day in Victoria en heeft iedereen een vrije dag. Het muziekfestival is om 13.00 uur afgelopen. De Audrey’s treden nog een keer op waar wij dus niet echt op zullen wachten. We zullen er niet veel aan missen.

aus 08-09 slot04fruitXLAls we in Port Fairy nog enkele boodschappen halen is er reeds veel bedrijvigheid op straat. Vandaag is het Labour Day in Victoria en hebben de meeste mensen een vrije dag. We rijden langs de kust via Portland naar Mount Gambier. Als we Nelson naderen duikt opeens weer een groot bord op: Fruit Fly Control. Dit is de zoveelste keer dat we ons groente en fruit in een afvalcontainer kunnen kieperen. aus 08-09 slot03rogerenchrisXLBeide worden we boos; ik vanwege het weggooien van voedsel en Sjoerd omdat hij me wil overreden dat er op deze landweg geen enkele controle zal komen. Ik durf het risico niet aan om voor een paar appels en groente honderden dollars te moeten betalen. Achteraf hadden we alles kunnen meenemen want we komen geen enkele controlepost tegen. Maar ja dat is achteraf…..! Via Millicent,een plaats met 5000 inwoners en een grote papierfabriek,rijden we naar Meningie waar we overnachten op een camping aan het water. Na een strandwandeling kijken we naar de zonsondergang om vervolgens vroeg onder de veren te gaan. Morgen nog een rit naar Napperby.

aus 08-09 slot02bbqXLIn Adelaide gaan we lunchen en internetten om vervolgens door te rijden naar Napperby zo’n 220 km t.n.v. Adelaide. Napperby is een dorpje waar onze vriend Roger met zijn vrouw Chris woont. Het weerzien is als vanouds hartelijk en vertrouwd. Onder het genot van een uitstekend glas wijn, Roger z’n zoon werkt bij een winery, en een heerlijk maaltijd kletsen we alsof we nooit zijn weggeweest. Vandaag 11 maart is de grote schoonmaak van onze auto. Na en halve dag boenen en poetsen ziet de Toyota erweer uit als nieuw. Aan het eind van de middag gaan we met z’n vieren naar camping Rangevieuw, waarvan Chris medeeigenaar is. De camping ligt aan de A1 bij Port Pirie. Hier maken we kennis met Mark. Hij is tevens eigenaar van de camping en druk bezig met de voorbereidingen voor de BBQ. Elke woensdag wordt er nl.voor de campinggasten een “free bbq” gehouden. Het is erg gezellig. De mensen komen uit alle hoeken van Australie. Leuk om te horen over het hoe en waarom iedereen op reis is.

aus 08-09 slot05stormglenelgXLWe nemen afscheid van Roger en Chris en rijden terug naar Adelaide waar we op camping West Beach nog een paar dagen staan. Vanaf de camping wandelen we over het fiets/wandelpad naar Glenelg. Hier gaan we internetten, pikken een terrasje en eten in een Thais restaurant, Heerlijk!! Vandaag zaterdag 14 maart stormt het.In Glenelg beuken hoge golven op de pier,de harde wind dwingt de palmen op het plein een diepe buiging te maken. Het is een prachtig gezicht. De laatste dagen in Australie is het wisselend bewolkt met af en toe zon.

Als we op 19 maart op Schiphol landen is het 9 gr. C en bijna voorjaar!!!!

____________________________________________________________________________________